“หนูขอคุยกับเขาแป๊บหนึ่งนะแม่...เชิญข้างนอกค่ะ” พูดจบฉันก็เดินนำหน้ากัสออกไปนอกห้อง เปิดประตูอ้ากว้างเป็นการเรียกให้อีกฝ่ายตามมาซึ่งเขาก็ตามมาแต่โดยดี เมื่อคนตัวสูงพ้นประตูออกมากจึงจัดการดึงปิดแล้วหันมาประจันหน้ากับอีกฝ่าย
ปึง!
“คุณเป็นอะไร ฉันบอกว่าจะไปนอนกับใครก็ได้ จะตามติดกันมาถึงที่นี่ทำไมอีก”
“....” ไร้เสียงตอบกลับ ดวงตาคมจ้องหน้าฉันช่างแตกต่างกับตอนที่คุยแม่เหลือเกินนะ การแสดงออกต่อหน้าผู้ใหญ่กับเมื่ออยู่ต่อหน้าฉันคนละอารมณ์อย่างสิ้นเชิง
“ขอบคุณที่พาหมอมาดูแลแม่ แล้วคุณก็กลับบ้านไปเถอะไม่ต้องค้างที่นี่หรอก”
“....” กัสเอาแต่นิ่งใส่ฉัน ไม่ตอบโต้อะไร
“หรือจะไปนอนกับผู้หญิงหรือกับใครที่ไหน ยังไงก็ได้นะ” คนอย่างเขาน่าจะผู้หญิงเยอะแยะที่รอให้ไปหา ถึงแม้ว่าฉันจะยังไม่เห็นมีเรื่องอย่างว่านั่นเกิดขึ้นเลยสักครั้งก็ตามเถอะ
“จะให้ฟ้องแม่มั้ยว่าเธอไล่ฉัน” ดูเหมือนว่าความอดทนของกัสจะหมดลงแ
