(กัส)
“ปากยังใช้งานได้อยู่นี่”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยพูดกับคนตรงหน้า ดวงตากลมสั่นระริกด้วยความกลัว แรงมือที่พยายามดันตัวเขาออกนั้นช่างเบาน้อยนิดซะจนไม่รู้สึกอะไรเลย ใบหน้าของเราอยู่ใกล้จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนของกันและกัน นัยน์ตาสีเฮเซลนัทไล่สายตาหยุดมองยังข้างต้นคอ เมื่ออยู่ในระยะประชิดทำให้เห็นรอยแดงช้ำจาง ๆ ที่เครื่องสำอางปกปิดไม่หมด
รอยพวกนี้เห็นตั้งแต่ที่ตื่นขึ้นมา มันมีอยู่ที่ต้นคอจนถึงเนินอกแม้ว่าตอนนี้สิ่งเหล่านั้นจะหายไปจนเกือบหมดอาจจะด้วยฝีมือของเครื่องสำอาง เขาไล่สายตามองจนมาอยู่หน้าอกและเมื่อถูกจ้อง ยูรารีบยกแขนขึ้นกอดอกทันทีแต่ถูกมือหนาจับแล้วดึงมันออก ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนตรงหน้า
“มะ มองอะไร ปล่อยนะ” เธอด้วยน้ำเสียงสั่น หน้าอกขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจถี่
“....” เขาไม่ตอบคำถามนั้น สายตายังจับจ้องที่หน้าอกเปลือย
ผิวขาวนวลนั้นทำให้เห็นรอยแดงเด่นชัดขึ้นมา มีสองจุ
