(อย่าโง่เซ็นสิ!)
“คิดว่าคนตระกูลอาร์เดียโน่ให้ใครมาสั่งหรือขัดใจได้มั้ยล่ะ ถ้าไม่เซ็นเขาก็ฆ่าหนูซะ แล้วก็ตามด้วยจัดการตระกูลลอมบาร์ดีต่อ นั่นตระกูลมาเฟียทรงอิทธิพลที่สุดนะเผื่อจะลืมไป” ย้ำให้ตายจะเข้าสมองไหมนั่น วัน ๆ สนใจแค่ตัวเอง ชีวิตตัวเอง ไม่สนว่าคนอื่นจะเป็นยังไง
(แกมันโง่)
“ค่ะทราบดี ใครจะฉลาดเท่าคุณพ่อคงไม่มีแล้ว เก่งมากนักก็ไปบอกอาร์เดียโน่เอง หนูถือทะเบียนสมรสเอาไว้แน่นขนาดนี้แล้วน่าจะเพียงพอ จะให้ไปเรียกร้องหาสวรรค์อะไรไร้สาระ หาเรื่องเร่งระเบิดเวลาหรือไง ไม่รู้ว่าสิ่งที่ต้องเจอเป็นยังไงช่วยหุบปากเอาไว้ด้วยจะดีมากค่ะ เท่านี้ก่อนนะคะสามีของหนูมาแล้ว ติ้ด!” ฉันชิงพูดทุกอย่างรวดเดียวแล้วกดวางทันที ไม่สนใจว่าคนในสายจะพูดอะไรออกมาอีก
เหนื่อยจนจะเป็นบ้า แค่สองวันแรกแทบสติแตกแล้ว เฮ้อ!
“สามีของหนู ไม่คันปากเหรอเวลาพูด”
ในขณะที่ฉันกำลังพยายามสงบจิตสงบใจอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ช
