“จดทะเบียนสมรสก็นับว่าเป็นเมียแล้ว เปลี่ยนมาใช้อาร์เดียโน่ด้วยก็ควรไว้หน้ากูบ้าง ไม่ใช่ไปกินข้าวกับชู้หน้าตาเฉย” กัสอธิบายเพิ่มเติมด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ จู่ ๆ บรรยากาศในห้องก็เข้าสู่ความตึงเครียด
คำว่า ‘ชู้’ ที่เขาใช้นั้นมันพาให้ฟ่าเกิดความสงสัยในสิ่งที่ไม่ควรเอ่ยถึง เรื่องที่เกิดขึ้นไม่มีใครรู้นอกจากเขากับเธอและมันจะต้องเป็นแบบนั้นตลอดไป
“คนนอกรู้มั้ย” ฟ่าวางปากกาในมือลง เอนกายพิงไปพนักเก้าอี้จ้องมองมายังเขา คำถามนั้นทำให้รับรู้ได้ว่าฟีฟ่ากำลังเริ่มจับผิดบางอย่าง
“รู้อะไร”
“เรื่องจดทะเบียนสมรสกับมึงไงเรื่องใช้นามสกุลก็ด้วย คนข้างนอกเขารู้ด้วยมั้ย งานแต่งก็ถูกเลื่อนออกไปอีก”
“ไม่ได้มีความจำเป็นต้องรู้ แต่ยัยนั่นก็ควรรู้อยู่แก่ใจ”
“งั้นมึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าเขามีชู้แล้วล่ะ เป็นแค่ในนามไม่ได้เป็นเมียโดยสมบูรณ์ ทะเบียนสมรสก็ถูกบังคับจดด้วยทั้งคู่แน่นอน เขาก็มีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้เหมือ
