ทั้งสามออกจากสำนักศึกษาก็มุ่งหน้าไปที่โรงค้าสัตว์ เพื่อหาซื้อรถม้าทันที จ้าวซ่งต้องจ่ายค่ารถม้าได้ถึงหกสิบตำลึงเงิน ได้ม้ามาสองตัว พร้อมรถม้าขนาดใหญ่ ที่นั่งด้านในได้หลายคนอย่างสบาย
พอรถม้าวิ่งเข้ามาในหมู่บ้าน ชาวบ้านต่างก็จ้องมองด้วยความสนใจ เพราะในหมู่บ้านยังไม่มีเรือนใดที่มีรถม้ามาก่อน
“เจ้าซื้อรถม้ารึ อาซ่ง” ชาวบ้านที่เห็นจ้าวซ่งบังคับรถม้าก็ร้องถามออกมาด้วยความอยากรู้
“ขอรับ” เขามิได้ตอบเพิ่มเติมแต่อย่างใด ได้แต่ขอตัวแล้วรีบบังคับรถม้ากลับไปที่เรือน
นางหู่เหมยที่นั่งเย็บชุดอยู่ที่แคร่ใต้ต้นไม้ข้างเรือน มองรถม้าที่กำลังจะเข้ามาในเรือนของตนเองด้วยความสงสัย พอเดินเข้าไปใกล้จึงได้เห็นว่าเป็นสามีของนางบังคับรถม้ามา
“ท่านพี่ ท่านซื้อรถม้ารึเจ้าคะ”
“ใช่แล้ว หรงเออร์ เฉิงเออร์ ได้เข้าเรียนแล้ว พวกเขาจะไปกับหมู่บ้าน ข้าคิดว่ามีรถม้าย่อมสะดวกกว่า” เขาจูงรถม้าเข้ามาเก็บด้านหลังของเรือน
“ท
