ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยต่างก็ต้องการไปทำงานให้จ้าวซ่ง ด้วยที่เขาเป็นคนมีน้ำใจคอยช่วยเหลือผู้อื่นไม่น้อย และยังได้ค่าจ้างวันละสามสิบอิแปะอีกด้วย แม้ไม่มีค่าจ้าง พวกเขาต่างก็เต็มใจช่วย แต่จ้าวซ่งไม่ยินยอมที่จะใช้งานพวกเขาโดยไม่ให้ค่าแรง
พอหรันเยี่ยนางออกมารับพวกเขาในตอนเย็นนางถึงได้รู้เรื่องที่บิดากำลังจะซื้อที่ดินเพิ่ม นางจึงนำเงินหนึ่งพันตำลึงออกมาให้เขาทันที
“รับไปเถิดเจ้าค่ะ เผื่อพวกท่านมีเรื่องต้องใช้อีก อย่างไรข้าก็เป็นบุตรสาวของพวกท่าน เงินเพียงเท่านี้จะนับเป็นอันใด” หรันเยี่ยเมื่อนางส่งสินค้ารอบที่สองผ่าน ย่อมต้องได้เงินอีกอย่างแน่นอน
“ขอบใจเจ้ามาก เยี่ยเออร์” จ้าวซ่งมองบุตรสาวอย่างซาบซึ้งใจ เขารู้ว่านางต้องอดหลับอดนอนกว่าจะได้เงินก้อนนี้มา
พอเข้ามาด้านในมิติ ทุกคนก็ช่วยงานหรันเยี่ยอีกครั้ง นางจึงได้ปลูกข้าวอีกสองรอบ ก่อนจะพากันกลับเข้าบ้านไปกินมื้อเย็น
ก่อนนอนหรันเยี่ยยังออกไปปลูกข
