หรันเยี่ยแม้จะรู้ดีอยู่แล้วว่านางจะถูกรับเป็นบุตรบุญธรรม แต่ไม่คิดว่าจะแต่งตั้งนางเป็นถึงองค์หญิงแคว้นต้าฉี ทั้งยังมอบที่ดินและเครื่องประดับเงินทองให้มากมายถึงยี่สิบหีบเช่นนี้
“ขอบพระทัยฝ่าบาท” เสียงร้องของคุณฮ่องเต้ดังจนเรียกสติหรันเยี่ยได้ นางลุกขึ้นไปรับราชโองการจากมือของฟู่กงกงมาไว้
“ไม่เห็นต้องให้ของมากมายเลยเจ้าค่ะ ทั้งยังแต่งตั้งข้าเป็นองค์หญิงอีก” หรันเยี่ยกระซิบบอกฟู่กงกง
“หึหึ คุณหนูจ้าว บุตรบุญธรรมของฮ่องเต้ ท่านจะไม่ได้เป็นองค์หญิงได้อย่างไร” ฟู่กงกงยิ้มขำกับรอยยิ้มที่เหมือนจะร้องไห้ออกมาของหรันเยี่ย
“เจ้าค่ะ ไว้ข้าจะนำของไปมอบให้ท่านพ่อบุญธรรมจนจุใจไปเลย” นางกระซิบบอกฟู่กงกง ก่อนจะเดินกลับมาที่ครอบครัวของนาง
“หมดเรื่องของข้าน้อยแล้ว เช่นนั้นข้าน้อยขอตัวกลับก่อน” ฟู่กงกงยิ้มอย่างยินดีให้หรันเยี่ยอีกครั้ง
จ้าวตงจิ้นที่รู้หน้าที่ก็เดินนำถุงเงินหนักอึ้งไปมอบให้ฟู่กงกง
“มิได
