แสงแดดที่ลอดผ่านม่านสีขาวบางมากระทบที่เปลือกตาของพราวรุ้ง ทำให้หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเมื่อคิดขึ้นได้ว่าตนเองนอนอยู่ที่ไหน ใช่แล้ว เมื่อคืนเธอตกเป็นของเขา แม้ว่าจะจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็คือความจริง เมื่อเธอมองไปข้างกายแล้วพบว่าร่างสูงยังคงหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ เธอ พราวรุ้งจะทำยังไงดี เธอไม่กล้ามองหน้าเขาเธอรู้สึกผิดกับเรื่องที่เธอก่อเป็นอย่างมาก
ตอนที่อยากได้เขาก็อยากได้ แต่พอได้แล้ว แล้วได้ด้วยวิธีสกปรกแบบนี้ เธอกลับไม่กล้าสู้หน้าเขาขึ้นมาดื้อๆ ว่าแล้วร่างบางจึงขยับตัวลุกอย่างเบาที่สุด เพราะกลัวว่าเขาจะตื่น เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเขาจริงๆ และก็เป็นโชคดีของเธอที่พีรชัชหลับลึกพอสมควร ทำให้เธอสามารถลุกจากเตียงและแต่งตัวแล้วออกจากห้องเขา โดยที่เขายังไม่ตื่นได้
ความเจ็บแปลบจากส่วนล่างทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าตนเองตัดสินใจ
