ธาราเปิดประตูห้องนอนเข้ามาก็เห็นคนตัวเล็กนั่งขัดสมาธิอยู่กลางเตียง มีหมอนอยู่บนตัก
“ยัยตัวแสบ”
“เฮีย?” คะนิ้งแปลกใจที่เห็นว่าเป็นคนตัวสูงเปิดประตูเข้ามา
“ลุงรงค์กับป้านาฏกลับไปแล้ว”
“พ่อกับแม่หนูกลับไปแล้ว?” ธารายกยิ้มเมื่อเห็นคนทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก
“ต้องรีบกลับไปเตรียมเอกสารเสนอแผนกรรมธรรม์ให้คุณจันทรัชกับคุณทะเลจันทร์” ธารานั่งลงบนเตียง บอกเหตุผลที่ทำให้พ่อแม่ของคะนิ้งกลับไป
“เฮีย” คะนิ้งเหวี่ยงหมอนออกพ้นตัว คลานไปนั่งบนตักของคนตัวสูงในท่าหันหน้าเข้าหากัน มือหนาประคองแผ่นหลังของเธอไม่ให้หงายหลังลงไป
“วันนี้ทำตัวไม่น่ารักเลย นั่นพ่อกับแม่นะ” แม้จะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่จาตุรงค์กับพิมลนาฏปฏิบัติต่อลูกๆ แต่คะนิ้งก็ไม่ควรแสดงความก้าวร้าวใส่ผู้ที่เป็นพ่อแม่
“ก็พ่อกับแม่ไม่มีเหตุผล เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง หนูก็แค่พูดด้วยเหตุผล”
“คะนิ้งก็ควรใจเย็นกว่านี้”
“ถ้าหนูใจเย็น ไม่มีทางที่พ่อกั
