“ฮ่าๆ...” น่านหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง หลังจากได้รู้เรื่องการทำหมันของธารา
“มึงจะหัวเราะให้ขาดใจตายไปเลยหรือไง” ธาราปาหมอนอิงใส่น่าน หากไม่ติดว่าเจ็บแผลทำหมันคงได้ลุกไปประเคนกำปั้นสักสองสามหมัด
“ก็กูขำนี่หว่า” น่านยังไม่หยุดหัวเราะ หมอนอิงใบที่สองจึงถูกปามา แต่เขาก็รับไว้ได้ หัวเราะจนน้ำตาเล็ดทีเดียว
“แล้วทำไมไม่ตรวจก่อนไปทำ” ต้นน้ำก็ขบขัน แต่ไม่ได้หัวเราะเยาะเพื่อนเหมือนน่าน
“ก็มันไม่มีอาการ อาการเริ่มออกก็หลังจากเฮียศิราโทรมาบอกว่าเฮียธาราเข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว หม่าม้าเลยลองให้ตรวจ ผลออกมาว่าท้อง แต่มันก็ไม่ทันแล้ว หนูขอโทษ เฮียเลยเจ็บตัวเลย” คะนิ้งรู้สึกผิดที่ไม่สังเกตตัวเองว่าประจำเดือนไม่มา ด้วยตั้งแต่คลอดลูกสาว ประจำเดือนของเธอก็มาๆ หายๆ จึงทำให้กลายเป็นความเคยชิน
“จะขอโทษทำไม คะนิ้งไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย แค่สองวันเองเฮียก็หายเจ็บแล้ว” อดทนเพียงสองวันธาราก็จะไม่เจ็บแผลทำหมันแล้วตามท
