" ตกลงเมียผมเป็นยังไง! "
" ปลอดภัยทั้งแม่และลูกครับ " คำพูดไม่กี่คำทำให้รามสูรเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ แต่พอเขาได้สติก็ผลักประตูเข้าไปทันทีแล้วทุกคนก็ตามเข้าไปไปโดยที่ไม่มีใครยอมฟังเสียงที่บอกว่า "ยังเข้าไปไม่ได้" คุณหมอได้แต่ส่ายหัวและมีสีหน้าที่บ่งบอกให้ทำใจ
คงจะเป็นกันทั้งตระกูล
คุณหมอคิดในใจ
ใบหน้าที่เคยผ่องใสเวลานี้กลายเป็นความซีดเซียวอย่างน่าใจหาย มีเพียงลมหายใจแผ่วเบาเท่านั้นที่พอจะบอกได้ว่าเจ้าของร่างบางยังมีชีวิตอยู่ มือเล็กที่อ่อนแรงถูกนำไปวางแนบไว้กับใบหน้าของอีกคน นิ้วเรียวยาวสัมผัสไปที่พวงแก้มของหญิงสาวเบาๆ ราวกับต้องการทะนุถนอมให้มากที่สุด
" ขอให้คุณพระคุ้มครองนะเด็กดีของแม่ " วัลภาเอ่ยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อยก่อนจะโน้มตัวลงไปกอดหญิงสาวทั้งน้ำตา ทุกวินาทีที่ลูกอยู่ในขีดอันตรายคนเป็นแม่อย่างเธอนั้นหัวใจแทบจะสลาย ที่วัลภายังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีลูกกับหลานตัวน้อยๆ นี
