" อะไรกัน ไม่เท่าไหร่ก็จะทำร้ายกันซะแล้วเหรอ”
" เฮีย มาได้ไงคะ " เธอคลี่ยิ้มด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นว่าเป็นราเชนท์เพรราะเสี้ยวหนึ่งของความคิดเธอแอบคิดว่าอาจจะเป็นรามสูรที่บุกมาถึงที่นี่
แต่ก็ไม่ใช่สินะเพราะป่านนี้เขาเป็นตายร้ายดียังไงเธอก็ไม่มีทางรู้เลย
" ขอโทษนะที่เข้ามาไม่ได้บอกก่อน พ่อเราฝากให้เฮียมาดูแลเรา " ราเชนท์จัดการวางข้าวของที่ซื้อมาด้วยลงยังโต๊ะ
" พ่อหนูเหรอคะ " คนตัวเล็กแทบอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เธอเป็นลูกในไส้นะทำไมคนเป็นพ่อถึงเอาแต่โยนให้คนนั้นทีคนนี้ที
" อืม แต่ไม่ต้องห่วงนะเฮียแค่แวะมาดูเราเดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ " ราเชนท์รีบบอกจุดประสงค์ของการมา เพราะเขาเองก็คิดว่ามันคงจะไม่เหมาะสมเท่าไรนักหากเขาจะอยู่ในห้องกับเธอสองต่อสองตลอดทั้งคืน
เธอยอมรับว่าตัวเองไว้ใจราเชนท์และรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งทีมีเขาอยู่ด้วยแต่ไม่รู้เพราะอะไรในเวลาแบบนี้เธอกลับไม่ได้ต้องการเขา หัวใจโง่งมมันกำ
