" วางใจเถอะค่ะ เรื่องผู้หญิงที่จะต้องเข้ามาเปลี่ยนเจ้าลูกชายของเรา ฉันจะเป็นคนจัดการเอง เพราะนี่คงจะเป็นเรื่องเดียวที่แม่อย่างฉันจะทำให้ตารามได้ แม้ว่าฉันจะต้องแลกมาด้วยความเกลียดชังจากลูกก็ตาม ยังไงซะตารามก็ไม่ได้รักฉันอยู่แล้วนี่ ต่อให้จะเกลียดฉันไปมากกว่านี้อีกสักร้อยเท่าก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอก " แววตาและน้ำเสียงที่ดูเศร้าสร้อยต่างจากเวลาปกตินี้ ทำให้ประทีพเริ่มคิดว่าตนเองทำถูกหรือผิดกันแน่ที่คิดจะใช้วิธีนี้สอนบทเรียนให้ลูกชายของเขา แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เขียนถ้อยคำที่ต้องการจะปลอบโยนภรรยา ทิพย์ลดาก็ใช้ปลายนิ้วชี้ของเธอเช็ดหยาดน้ำตาที่ปริ่มอยู่ขอบตาร้อนผ่าวนั้นด้วยความเย่อหยิ่ง ก่อนจะเดินเชิดหน้าออกไปจากห้องของประทีพทันที
เธอตรงมาที่ห้องของตน พอประตูห้องถูกปิดลง คนที่ใครๆ ก็ต่างมองว่าเป็นนางพญาผู้ที่ชอบทะเยอทะยานก็ปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจทั้งหมดที่กลัดกลั้นเอาไว้ตลอดเวลาที่อยู่ต่อหน้าสามี
