ผิดกับฮองเฮาที่กำลังตรัสกับนางกำนัลคนสนิทด้วยน้ำเสียงไม่พอพระทัยเมื่อได้ฟังสิ่งที่นางกำนัลรายงาน
“อะไรนะคนของฮ่องเต้มาขอแบ่งอาหารของเราไปอย่างนั้นหรือ ฮ่องเต้เองก็มีห้องเครื่องส่วนพระองค์สำหรับปรุงอาหารถวายแยกเป็นสัดส่วนเหตุใดฝ่าบาทต้องมายุ่มย่ามกับห้องเครื่องรวมถึงอาหารของเราด้วย”
หนิงซูเยว่วางตะเกียบสีเงินยวงลงบนโต๊ะ สีพระพักต์บึ้งตึงไม่พอใจอย่างเห็นชัด เมื่อบอกให้นางกำนัลคนสนิทไปบอกห้องเครื่องให้นำเต้าหู้ไส้เผือกมาถวายเพิ่มอีกจาน แต่นางกำนัลรีบมารายงานว่าวันนี้ไม่มีเครื่องเสวยสำรองไว้เพราะฮ่องเต้ส่งคนมานำอาหารเหล่านั้นไปที่ตำหนักใหญ่หมดแล้ว
“เวลาข้านอนท่านก็มากวนกาย นี่ข้าจะกินท่านยังต้องคอยกวนใจด้วยการแย่งข้ากินอีกหรือ มากไปแล้ว”
เหล่านางกำนัลต่างลอบมองหน้ากันไม่รู้ว่าเหตุใดฮองเฮาทรงกริ้วมากถึงเพียงนี้ทั้งที่ปกติแล้วพระนางจะเสวยอาหารแต่ละจานเพียงน้อยนิดแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากออกความเห็
