คนรู้ชะตากรรมไม่อาจพูดออกมาได้ว่านางคลางแคลงใจในสิ่งใด เหตุใดยาลดความกำหนัดกลับทำให้องค์จักรพรรดิดูมีความต้องการมากกว่าเดิม ท่าทางของเขาดูพร้อมจะจับนางกดบดขยี้ลงบนเตียง หนิงซูเยว่เหงื่อซึมไปทั่วแผ่นหลังและหน้าผาก
“ท่านพี่เจ้าคะข้าอายท่านลู่ที่ต้องเฝ้าหน้าประตูเพื่อคุ้มภัยให้เรา เอาไว้คืนอื่นน่าจะเหมาะกว่าข้าไม่ชอบทำอะไรที่ไม่เต็มที่”
หยางจื่อยิ้มเย็น “เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเสียงที่อาจจะเล็ดลอดออกไปด้านนอกเจ้าทำอะไรได้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจสหายเก่าจะได้ยิน เพราะคืนนี้ท่านลู่เองคงมีเรื่องส่วนตัวต้องทำทั้งคืนเช่นเดียวกับเรา ส่วนคนที่มารักษาความปลอดภัย ข้าสั่งให้เขายืนห่างออกไปจากจุดเดิมมาก”
“ท่านพี่หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ”
หยางจื่อตอบเบาๆ ที่ข้างใบหูของนาง “สหายของเจ้าทุ่มเทให้กับการออกรบจนไม่มีเวลามองหาผู้หญิง เจ้านายผู้มีน้ำใจอย่างเราจึงช่วยหาเมียให้เพื่อนของเจ้าเขาจะได้มีลูกชายสืบสก
