“ข้าเชื่อเจ้าแล้ว ถ้าเช่นนั้นข้าต้องเป็นฮ่องเต้ที่มีความคิดกว้างไกลทีเดียวถึงฟังเจ้าเข้าใจ ซ้ำยังคิดจะมีภรรยาเพียงคนเดียวตั้งแต่แรก เมื่อครู่ข้าไม่พอใจที่เจ้าเอ่ยถึงบุรุษในยุคสมัยของเจ้า ข้าคิดว่าเจ้าเคยทำแบบเมื่อครู่กับใคร”
หนิงซูเยว่ยิ้ม “หม่อมฉันไม่เคยหอมแก้มบุรุษคนไหนนอกจากฝ่าบาทเพคะ”
หยางจื่อกุมมือนางแล้วพาเดินไปนั่งในห้องบรรทมของเขา รอจนนางกำนัลปิดประตูเรียบร้อย ภายในห้องไม่มีใครอยู่อีกหยางจื่อจึงพูดขึ้น
“ข้ามีอะไรจะบอกเจ้า” หนิงซูเยว่ตั้งตารอฟัง “ข้ารักหนิงซูเยว่คนนี้ตั้งแต่แรกที่เจ้าฟื้นขึ้นมา ข้าไม่ได้รักหนิงซูเยว่คนก่อน เจ้าเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมจนทำให้ข้ารัก ดังนั้นข้าจึงบอกได้ว่าข้ารักเจ้าที่เจ้าเป็นเจ้า แต่ข้าอยากรู้ว่าหนิงซูเยว่ตัวจริงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง”
คนที่เป็นดั่งเงามาตลอดหลุบตาต่ำก่อนเงยหน้าขึ้นตอบ “หม่อมฉันไม่ทราบเพคะ ถ้าให้หม่อมฉันคาดเดา พระนางต้องหลงยุคไปในอนาคตที่
