ฟากหนิงซูเยว่ก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้ นางสั่งให้นางกำนัล ขันทีที่อยู่ในตำหนักเฝ้าเวรยามให้ดี นางหลับลงไปได้บ้างเพราะห่วงลูกในครรภ์ สัญชาติญาณแห่งความเป็นแม่บอกให้นางต้องปกป้องลูกน้อย แต่ในฐานะมารดาแห่งแผ่นดินนางก็อดเป็นห่วงประเทศชาติไม่ได้ แม้ไม่ใช่เรื่องของสตรีแต่นางจะไม่งอมืองอเท้า อย่างน้อยนางต้องไม่ทำตัวให้เป็นภาระแก่หยางจื่อ ต้องไม่ทำให้เขาเป็นห่วง นางจึงเก็บตัวอยู่ในตำหนักตามที่หยางจื่อบอก
กระทั่งเช้า เหมยเอี้ยนนำอ่างล้างหน้ามาให้นางล้างหน้า บ้วนปาก เตรียมไปกินอาหารเช้าแต่นางปฏิเสธไม่อยากกิน
“ข้ายังไม่หิว ข้าอยากรู้ว่าฝ่าบาทเป็นเช่นไรบ้าง ตอนนี้ด้านนอกมีความเคลื่อนไหวอย่างไร”
“เท่าที่หม่อมฉันสืบทราบมาที่ตำหนักใหญ่ยังไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงอันใดเพคะ ฮ่องเต้ยังทรงประทับอยู่ที่ตำหนักใหญ่บัญชาการการปราบกบฎอยู่ที่ท้องพระโรง”
“ฝ่าบาทปลอดภัยข้าก็เบาใจ หวังว่าข้างกายฝ่าบาทจะมีราชองค์รักษ์
