“ชื่อของข้าเอง เวลานั้นข้าเห็นลูกสาวของท่านสวนทางกับข้า นางมีหน้าตาเหมือนข้าราวกับพิมพ์เดียวกันจุดหมายปลายทางที่กาลเวลาพาข้ามาคือห้องบรรทมของฮองเฮาในตำหนักเฟยเฟิง แต่ข้าไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของพระนางอยู่ที่ใด”
กู้ม่านเอ่อจินมองสตรีที่ประดุจน์ดั่งนางหงส์ซึ่งเวลานี้กำลังครอบครองทุกอย่างแทนธิดาของตนจะว่าโกรธเกลียดแต่เหตุใดใจถึงไม่นึกแค้นเคืองอยากจะเข่นฆ่าหญิงสาวตรงหน้าให้ตกตายหรือเป็นเพราะใบหน้าที่เหมือนธิดาของตนนั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เพียงพอ
“เชื่อข้าเถิดนี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ขอท่านอย่าได้คิดแค้นเคืองนาง” หยางจื่อให้เหตุผล
“แต่ธิดาของกระหม่อมเป็นโรคธาตุหยางบกพร่องในไต ธาตุหยางของนางถดถอยมีอาการหนาวใน ปวดหัวเข่ารุนแรง ปวดตามเนื้อตัว ท้องเสียจนฟ้าสางหากนางไม่ได้สมุนไพรนี้ไปกินนางต้องทรมานอย่างมากอาจจะถึงตาย”
“ธาตุหยางบกพร่องในไต มันคือโรคอะไรกันแน่” ดั่งฝันในคราบหนิงซูเยว่ถาม นางอธิฐานให้หนิ
