พราวรุ้งขยับตัวบนเก้าอี้อย่างยากลำบาก รู้สึกว่าเจ้าจิ๋วจะดิ้นแรงมากกว่าทุกวัน ปฏิทินบนโต๊ะที่ทำเครื่องหมายเอาไว้ บอกว่าอีกเกือบสองเดือน ถึงจะครบกำหนดคลอด จดหมายลาออกที่ส่งไปได้รับการอนุมัติแล้ว แม้ว่าจะเสียดายหน้าที่การงานมากเพียงใด แต่ก็ต้องยอม
“จิ๋ว เบาหน่อยลูกแม่เจ็บ “ มือที่เริ่มอวบใหญ่ขึ้นลูบท้อง ลูกชายเบาๆ เพราะรู้สึกอึดอัดมากเหลือเกิน
“อาจารย์ เป็นอะไรไหมคะ “ ลูกศิษย์ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะดูอาจารย์สาว สีหน้าไม่ค่อยดีเลย
“น้องพลิกตัวขยับตัว เลยรู้สึกมาก “ พราวรุ้งตอบออกมา ข่มความเจ็บแปลบไปให้เบาบางลง เพราะใกล้เวลาเลิกงานแล้ว
รถตู้คันเดิมจอดตามเวลา คนรถที่มารอรับ ขึ้นมาช่วยถือของที่หน้าห้องทำงานตามคำสั่งของ พี่เอก ที่ย้ำว่าให้ขึ้นมารับคุณรุ้งบนตึก
“คุณอิฐกับท่าน ไปคุยงานด้วยกันครับ พี่เอกเลยให้ผมมารับคุณรุ้ง “ คนรถของบริษัทที่เคยมาขับรถให้หลายครั้ง บอกด้วยความสุภาพ รับของใ
