“พูดมา ใครที่มันกล้ามาก่อความวุ่นวายในพื้นที่ของฉัน”
ยังไม่ทันให้หายตกใจกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันตรงหน้า จู่ๆ สุ้มเสียงไม่กราดเกรี้ยวแต่วางอำนาจอยู่ในทีของชายหนุ่มเจ้าถิ่นใหญ่ของที่นี่ได้เอ่ยพูดขึ้นพลางดวงตาคมกริบคู่นั้นน่ากลัวยิ่งกว่าใบมีดได้กวาดสายตามองกลุ่มพวกคนตรงหน้า แต่ทว่าทั้งห้องกลับต้องอยู่ในความเงียบกริบอย่างไม่มีใครกล้าที่จะพูดยอมรับออกมา แต่ละคนต่างพากันก้มหน้าก้มตาหวาดกลัวหัวหดจนยืนตัวสั่นเทาไม่กล้าแม้แต่จะเงยขึ้นมาสบตาคมเข้มทรงอิทธิพลของเขาเลยสักคนเดียว
ดวงตาฉลาดเฉลียวยังคงเพ่งมองพวกคนรวยหัวโจ่เหล่านั้นทีละคนอย่างสงบนิ่งจนบังเอิญมาสะดุดตาอยู่ตรงตาแก่หัวโล้นรุ่นราวคราวพ่อกับชายหนุ่มหน้าเหี้ยมที่มีท่าทีแสดงอาการลนลาน เม็ดเหงื่อผุดพรายเกาะตามใบหน้าด้วยความตื่นตระหนกร่างสั่นสะท้านจนหัวไหล่เกร็งฉายแววพิรุธมากกว่าคนอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด
ชายหนุ่มพลันยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มหนาวเหน็บอย
