2ชั่วโมงต่อมา
ฝ่าเท้าใหญ่ก้าวฉับๆ เดินปรี่มุ่งตรงมาหาร่างเล็กที่กำลังนั่งพิงหลังกับหัวเตียงรอเขากลับมาด้วยความร้อนใจ ก่อนจะนั่งทรุดลงข้างกายเธอพร้อมเอ่ยถามถึงอาการขึ้นทันที
“เธอเป็นยังไงบ้าง อาการดีขึ้นมั้ย ยังเวียนหัวอยู่หรือเปล่าหรือปวดตรงไหนอยู่มั้ย ฉันขอโทษนะที่กลับมาช้า”
ชายหนุ่มเอ่ยถามรัวๆ อย่างสีหน้าและน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงและกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันดีขึ้นมาก…” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ร่างของเธอก็ถูกอ้อมแขนแกร่งชายหนุ่มได้เข้ารวบร่างเอาไว้ในอ้อมกอดโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
อ้อมแขนแกร่งกอดร่างเล็กเอาไว้แนบแน่นราวกับว่าเขากลัวว่าเธอจะหายไป ในขณะเดียวกันใบหน้าสวยที่ซบอยู่บนแผ่นอกกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อได้ยินเสียงอัตราการเต้นหัวใจเขาที่กำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งอยู่ในตอนนี้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “นายเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหัวใจนายถึงเต้นแรงขนาดนี้”
“เชอรีล ฉันเป็นห่วงเธ
