หญิงสาวตีหน้าปั้นตึงเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปหาพวกเขาอย่างไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่นัก แต่ทันทีที่เธอได้มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสองแล้ว นวินท์ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆ กลับผุดรอยยิ้มอันไม่อาจคาดเดาออกมาและเบิกตากว้างมองเธอด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย
“อะไรของนาย?” คนผู้นี้มักคลี่ยิ้มร้ายกาจให้เสมอ จนเธออดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมคิ้วขมวด
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้ว่าคนสวยไปเดินบุกป่าที่ไหนมา ทำไมถึงได้ปล่อยให้ยุงกัดจนคอแดงขนาดนั้น” เขาพูดพลางยิ้มด้วยสีหน้าใสซื่อ
“อึก!” ได้ยินคำพูดนั้นของนวินท์ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงก่ำขึ้นมาทันตา รีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับลำคอตนเองด้วยความเขินอายอย่างมาก เมื่อเธอดันลืมไปเสียสนิทเลยว่ายังมีร่องรอยตีตราสุดเร่าร้อนที่ชายหนุ่มเป็นผู้ทำเครื่องหมายเอาไว้ยังคงปรากฏเด่นชัด
“ดูเหมือนว่ายุงจะตัวใหญ่ดูเลยนะเนี่ย ฮ่าฮ่า” นวินท์พูดกะเซ่าเย้าแหย่พลางปรายตามอง
