ซ่อนรักเลขาบนเตียง

โลกกลม

โรงแรมเมดิสัน

เมนิลา พวงพร หญิงสาวรูปร่างสันทัด ใบหน้าเรียวรูปไข่ จมูกโด่งรั้นนิดๆ กำลังยืนประหม่าอยู่ที่หน้าโรงแรม เธอแทบจะไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นของตนเองได้เลย เพราะที่นี่คือที่ทำงานในฝัน ซึ่งเธอใฝ่ฝันมาตลอด และรอว่าเมื่อไหร่ตำแหน่งนี้จะว่างลง และเมื่อเธอได้โอกาสสัมภาษณ์งานที่นี่ เธอจึงตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง และไม่สามารถควบคุมอาการประหม่าได้เลย

กว่าจะมาถึงวันนี้ วันที่เธอได้เข้าใกล้ผู้ชายคนที่เธอแอบรักมาตลอดอย่างอชิระ วงศ์วิศวโยธิน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด และเธอก็ได้ยินมาว่าเขาจะเป็นคนสัมภาษณ์เอง เธอก็ยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ แต่ก็เป็นโชคดีของเธอ ที่เขาไม่มีทางจำเธอได้ เพราะสมัยที่เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ เขาคือรุ่นพี่ปีสี่ที่ฮ๊อตที่สุด ส่วนเธอคือรุ่นน้องปีหนึ่งที่เพิ่งผ่านวัยมัธยมมาหมาดๆ

ความปลาบปลื้มในครั้งแรกที่เห็น ทำให้เธอตามสืบประวัติหนุ่มรุ่นพี่คนนั้น จนได้รู้ว่าเขากำลังศึกษาอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ จากนั้นมาเธอแอบตามปลื้มเขาไปจนกระทั่งเขาจบการศึกษาไป แล้วเธอก็ไม่ได้ข่าวเขาอีกเลย

จนกระทั่งเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เธอก็ได้ข่าวคราวของเขาอีกครั้ง เมื่อเธอกำลังส่งรีซูเม่สมัครงานแล้วเกิดสนใจโรงแรมเมดิสันแห่งนี้ ก็เลยเข้าไปดูหน้าเว็บไซต์ของโรงแรม และเธอก็ต้องตกใจเป็นอย่างมากที่พบว่าเขาคือประธานบริหารของโรงแรมเมดิสัน

คนที่เธอไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เจอเขาอีกแล้วในชีวิตนี้ ทำให้เธอตื่นเต้น และพยายามทุกอย่างเพื่อจะได้ใกล้ชิดเขา แม้ว่าตนเองจะไม่มีแม้แต่ตัวตนในชีวิตของเขา

“ใจร่มๆ เม สูดหายใจเข้าลึกๆ” เมนิลาพยายามปลอบตัวเอง ก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในโรงแรมแม้ว่ายังประหม่าอยู่ก็ตาม

เมนิลาเดินเข้าไปแจ้งที่แผนกต้อนรับว่ามาสัมภาษณ์งานในตำแหน่งเลขานุการของประธานบริหาร เธอจึงถูกพาตัวขึ้นไปที่ชั้นสิบเจ็ด ซึ่งที่นั่นเป็นห้องประชุม ซึ่งถูกจัดไว้เป็นห้องสัมภาษณ์พนักงานชั่วคราว ยิ่งตัวเลขบ่งบอกชั้นของลิฟท์เข้าใกล้ชั้นสิบเจ็ดเท่าไหร่ หญิงสาวยิ่งประหม่ามากกว่าเดิม ในหัวของเธอพยายามที่จะสั่งให้ตนเองตั้งสติให้มั่น และสูดหายใจเข้าลึกๆ

“ถึงแล้วค่ะ เชิญนั่งรอเรียกที่หน้าห้องได้เลย” เสียงของพนักงานต้อนรับสาวเรียกเธอให้ตื่นจากภวังค์แห่งความคิดเมื่อสักครู่

“ขอบคุณค่ะ” เมนิลาเอ่ยขอบคุณก่อนจะเดินไปนั่งรวมกับผู้สมัครที่เข้ามารอสัมภาษณ์อีกหลายคน ส่วนพนักงานต้อนรับก็กดลิฟท์ลงไปทันที