“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ว่าแต่ที่แม่คุณต้องาพาคุณมาที่นี่ เพราะน้ำยาผมดีใช่มั้ย” เจตพัฒน์พอจะเดาเรื่องราวได้ แต่เขาก็คิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญ เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร แถมวันนั้นเธอชิงหนีเขาไปก่อนเสียอีก
อิงฮวามองหน้าชายหนุ่มด้วยความเสียใจ เธอไม่อยากผูกมัดเขาแบบนี้เลย แล้วชายหนุ่มก็แม่นราวกับตาเห็น เมื่อเขาเดาถูกว่าในท้องของเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่
“อืม” คำตอบสั้นๆ ของเธอทำให้เขารู้สึกดีอย่างประหลาด เขาเชื่อว่าในท้องของเธอคือลูกของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
“ไม่น่าเชื่อว่าเราสองคนจะได้กลับมาเจอกันในสภาพแบบนี้นะ” เจตพัฒน์มองหน้าหญิงสาวด้วยแววตากรุ้มกริ่ม จบกันทีความทรมาน เพราะหลังจากที่เขามีสัมพันธ์กับเธอวันนั้น เขาก็เฝ้าฝันถึงแม่สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มาตลอด
“ฉันขอโทษนะ” อิงฮวากล่าวเสียงสั่น
“คุณจะขอโทษทำไม คุณไม่ได้ทำผิดอะไร เรื่องมันเกิดจากเราสองคนนี่นา ผม
