“คุณกลับไปก่อน” อชิระคิดไม่ตก ได้แต่ไล่ให้ฟองฟ้ากลับไป
“ฉันกลับแน่ล่ะ ตอนแรกก็ว่าจะแฉให้อายก่อนกลับ แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแฉอะไรแล้ว” ฟองฟ้ายิ้มด้วยความสะใจ ก่อนที่จะเบนสายตาไปมองที่กนกอรซึ่งกำลังแอบฟังทั้งคู่อยู่ อชิระมองตามสายตาของฟองฟ้าไป เมื่อเห็นหน้ากนกอรเขาก็ไมได้ตกใจแต่อย่างใด เพราะเอาเข้าจริงแล้วเขาไม่ได้แคร์กนกอรเลยสักนิด เขาแค่ต้องการความก้าวหน้าทางธุรกิจเท่านั้น
“โชคดีนะคะ” ฟองฟ้ากล่าวทิ้งท้าย ก่อนที่จะเดินจากไปด้วยรอยยิ้มสะใจ เธอรอเวลานี้มานานแล้ว ความสะใจเล็กๆ นี้มันทำให้เธอมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ส่วนเพื่อนของเธอก็ต้องรอลุ้นเอาว่าผู้ชายคนนี้จะยังมีสามัญสำนึกของความเป็นคนอยู่บ้างไหม ถ้ามีเขาคงจะกลับใจไปรับผิดชอบเพื่อนของเธอ แต่ถ้าไม่มีทุกอย่างมันคงจะจบลงแบบที่มันควรจะเป็นตั้งแต่ต้น
ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากอชิระที่เต็มไปด้วยความสับสน เขาจะทำอย่างไรดี ถ้าเมนิลาท้องลูกของเขาจริงๆ เขา
