EP.05 ข้อเสนอ
1283 คำ
EP.05 ข้อเสนอ
ร่างบางนอนหอบอยู่บนเตียงที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยคราบเหงื่อ และน้ำคาวรักของเธอที่ไหลย้อนออกมาจากช่องทางรักบวมช้ำ สายตาเหลือบมองซองถุงยางอนามัยที่ถูกใช้งานเกลื่อนกลาดตามที่นอน และพื้นห้องด้วยความรู้สึกทรมานไม่น้อย ราวกับร่างกายของเธอจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ
ไรอัลที่มองสภาพร่างกายของหญิงสาวที่บ่งบอกว่าเธอคงเป็นที่รองรับความใคร่ของเขาต่อไปไม่ไหวด้วยสายตาราบเรียบ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแว่นตากรอบหนาของตัวเองมาสวมใส่คืนตามเดิม
"ลุกไหวไหม" คำถามของไรอัล ทำให้เซเลน่าลอบถอนหายใจเบาๆ เพื่อไม่ให้เป็นการแสดงความอ่อนแอของตัวเองออกมาในตอนนี้
"ไหว นายจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ ฉันขอพักแป๊บหนึ่ง" เซเลน่ากัดฟันตอบแบบขอไปที
"หึ" ไรอัลแอบหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะเดินเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้สะอาด แล้วเดินกลับออก เมื่อเห็นร่างบางใส่ชุดคลุมอาบน้ำนั่งอยู่ปลายเตียงจึงเอ่ยถาม "ให้ช่วยไหม"
"ช่วยอะไรของคุณ" เซเลน่าถามอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะพยายามฝืนพยุงร่างกายที่บอบช้ำเดินไปห้องน้ำด้วยความยากลำบาก
ไรอัลมองท่าทางหยิ่งทะนงของหญิงสาวด้วยใบหน้าราบเรียบ ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกห้องปล่อยให้เธอได้ใช้เวลาส่วนตัวในการจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
เซเลน่าใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะเดินกลับออกมา หัวคิ้วสวยขมวดเป็นปมเล็กน้อย เมื่อเห็นแก้วชาวางอยู่ตรงกลางห้อง
"ดื่มชาก่อนสิ ร่างกายจะได้ปรับสมดุลได้ดีขึ้น"
"มันควรจะน้ำแตกแล้วแยกทางไม่ใช่เหรอ คุณจะมาสนใจผลลัพธ์ทำไม"
"ผมเป็นคนดีน่ะ"
"เฮอะ" เซเลน่าพ่นลมหายใจออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เพราะความรุนแรงของเขาที่มอบให้เธอตอนอยู่บนเตียงต่างจากใบหน้าจืดชืด และน้ำเสียงที่อ่อนโยนโดยสิ้นเชิง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมเดินไปนั่งลงยกแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบ
"ดีขึ้นไหม"
"อืม คุณชงเองเหรอ"
"อือ ดีใจที่ชอบ"
"น่าเสียดายจัง ไม่มีโอกาสได้ชิมแล้ว" เซเลน่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงเสียดาย พร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารไปให้ชายหนุ่ม แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ตอบสนองเธอเท่าไหร่
"ผมแค่ผู้ชายจืดชืด แค่น้ำชาแก้วเดียวทำให้ชีวิตรักสนุกของคุณมีสีสันไม่ได้หรอก" ไรอัลตอบพร้อมกับเหยียดยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"นั่นน่ะสิคะ ถ้าให้เลือกจิบชากับไวน์ ฉันก็คงเลือกไวน์มากกว่า" เซเลน่าตอบพร้อมกับวางแก้วชาลงบนจานรองดังเดิม
"เดี๋ยวผมไปส่ง"
"ไม่ต้องค่ะ ฉันมาเองได้ก็กลับเองได้" เซเลน่าปฏิเสธที่จะรับความปรารถนาดีจากไรอัล เพราะเธอไม่อยากมีช่วงเวลากับเขามากไปกว่านี้ เพราะเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ทำให้เธอแอบประทับใจในการเอาใจใส่ของเขาไม่น้อย
"ผมอยากให้เราจากกันด้วยดีนะ"
"แล้วตอนนี้ไม่ดีตรงไหน อยากสร้างความประทับใจว่างั้น? ไหนบอกว่าความประทับใจมันไม่สำคัญสำหรับคู่นอนข้ามคืนอย่างฉันไง"
"ครับ สำหรับเรื่องบนเตียง แต่ผมอยากให้คุณลองมองผู้ชายในมุมอื่น หรือใช้ชีวิตในมุมอื่นดูบ้าง คุณจะได้เห็นว่าผู้ชายแบบผมไม่ใช่แบบที่คุณคิดซะทีเดียว"
"หมายความว่ายังไง" เซเลน่าถามด้วยความไม่เข้าใจ
"แทนที่จะทำความรู้จักกันบนเตียง ทำไมคุณไม่ลองทำความรู้จักผมมุมอื่นบ้างล่ะ นี่เราพึ่งเคยเจอหน้ากันครั้งที่สองคุณก็อยากนอนกับผมแล้ว รวมๆ แล้วก็สองชั่วโมงที่เรารู้จักกัน งั้นผมขอเวลาที่เหลืออีกยี่สิบสองชั่วโมงให้คุณใช้ชีวิตตามแบบของผมบ้างสิ ในเมื่อผมตอบสนองการใช้ชีวิตในแบบที่คุณต้องการไปแล้ว"
"เพื่ออะไรคะ"
"ผมแค่อยากให้คุณลองใช้ชีวิตแบบใหม่ๆ ดูบ้างไง" คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงท้าทาย ทำให้เซเลน่านิ่งเงียบอยู่นานพอสมควร
เพราะที่เธอคิดไว้ คือน้ำแตกแล้วก็แยกทางเหมือนที่เธอเคยผ่านมา เพราะผู้ชายทุกคนล้วนแต่อยากจะสานสัมพันธ์ต่อก็เพราะเรื่องอย่างว่าอยู่ดี แต่กับเขาที่แตกต่างไปจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง ทำให้เธออดที่จะเก็บเอาคำพูดของเขามาคิดไม่ได้
"ฉันให้เวลาแค่ถึงเที่ยงคืนวันนี้ อยากพาฉันไปทำอะไรก็เชิญ" เซเลน่ามองนาฬิกาบนข้อมือที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้ว
"เหลืออีกสิบเอ็ดชั่วโมงกว่าๆ แต่ก็โอเค" ไรอัลไหวไหล่ยอมรับข้อเสนอของเธอโดยไม่ต่อรองใดๆ เพราะเธอบอกว่าผู้หญิงชอบผู้ชายเลวๆ เขาเลยอยากจะลองดูว่าผู้หญิงที่มีทัศนคติในการใช้ชีวิตแบบเธอ อยู่กับเขาแล้วจะเป็นยังไง
ถึงแม้อดีตแฟนสาวของเขาจะบอกเลิกกับเขาด้วยเหตุผลที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่สำหรับเขามันไม่ใช่เพราะเขาดีเกินไป แต่เป็นเพราะเธอมีคนอื่นในใจมาตั้งแต่แรกแล้ว จากที่เคยคิดจะต่อสู้เพื่อให้ได้เธอคืนมาอีกครั้ง เขาก็ต้องยอมเป็นฝ่ายถอยออกมาเพราะความจริงที่ว่าเธอเลือกคนอื่นไปตั้งนานแล้ว
และการได้มาเจอผู้หญิงแบบเซเลน่า คำท้าทาย ดูถูกของเธอ ทำให้เขาอยากลองเอาชนะเธอในแบบที่เขาเป็น เพราะเขามั่นใจว่าเธอไม่มีใครในใจมาก่อนเหมือนกับที่โรแซนเคยทำเอาไว้กับเขา
"ไปกันเถอะ"
"ไปไหน" เซเลน่าเอ่ยถามด้วยความงุนงง เมื่อจู่ๆ ไรอัลก็ลุกขึ้นยืนและพูดออกมา
"ไปหาอะไรกินก่อน เที่ยงแล้ว"
"ฉันไม่ค่อยหิว"
"ไม่หิวก็ต้องกิน"
"เฮ้อ ผู้ชายอย่างคุณนี่มันน่าเบื่อจริงๆ"
"ก็นะ ผมเป็นแบบนั้นแหละ"
เซเลน่ามองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินนำออกไปด้วยสายตาเหนื่อยหน่ายใจ ถ้าไม่ติดเพราะลีลาบนเตียง เธอคงไม่ยอมตอบตกลงไปต่อกับเขาแน่ เพราะแค่เริ่มต้นยังน่าเบื่อขนาดนี้แล้ว ไม่อยากจะคิดต่อว่าทั้งวันนี้การที่ตัวติดกับเขามันจะน่าเบื่อขนาดไหน
"รอด้วยสิ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษแต่เดินไม่รอเลยนะ!" เซเลน่าตะโกนต่อว่าตามหลัง ทำให้ไรอัลหยุดรอ และยื่นมือมาตรงหน้าเธอ
"จับไว้สิ ผมรู้ว่าคุณเดินไม่ไหวหรอก" น้ำเสียงที่อบอุ่น บวกกับแววตาที่อ่อนโยนทำให้เซเลน่าที่กำลังจะพ่นคำด่าออกมาชะงักไปในทันที จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนไม่ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้น
"การกระทำแสนดีของคุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบาปอยู่นะ" เซเลน่าพึมพำออกมาเสียงเบา ก่อนจะวางมือเรียวลงบนฝ่ามือหนา ดวงตากลมโตจ้องมองมือเธอที่จับประสานอยู่บนมือของเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ
- ผู้เขียน
