วาสนาเมียเช่า

13.เงินซื้อได้ทุกอย่าง

“คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของฉันหรอกค่ะ เขาเป็นหลานของพี่ผู้ชายที่ฉันอุ้มไปให้นั่นแหละค่ะ พอดีเขาให้ฉันไปรับหลานสาวเขาที่สนามบินน่ะค่ะ เขาไม่ใช่ลูกหรือว่าสามีของฉันหรอกค่ะ” มารีลินตอบไปตามความจริง เพราะเธอไม่อยากจะเสียโอกาสไปเพราะเขาเข้าใจผิด

“แต่ตอนอยู่ที่สนามบินคุณบอกผมว่าเด็กคนนั้นคือลูกของคุณนะ...นี่คุณคิดว่าผมโง่เหรอ...คุณไม่จำเป็นต้องโกหกผมหรอก เพราะต่อให้คุณจะมีลูกมีสามีแล้ว ผมก็ยังสนใจคุณอยู่ดี...ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องโกหกผมให้เสียเวลา” คาร์เตอร์บอกไปแบบไม่เชื่อที่เธอพูด

“ฉันไม่ได้โกหกนะคะคุณคาร์เตอร์ ฉันพูดจริงๆค่ะ ฉันไม่ได้มีลูกมีสามีจริงๆ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดโกหกเพราะอยากจะได้คุณนะคะ...ฉันแค่มาดูแลคุณไม่ได้จะมาทำอย่างอื่นกับคุณสักหน่อย..” มารีลินบอกไปด้วยสีหน้าจริงจัง

“หึ...แน่ใจเหรอว่าคุณไม่ได้อยากจะมาทำอย่างอื่นด้วยน่ะ...ผมว่าคุณก็น่าจะรู้นะว่าผมกำลังสนใจคุณอยู่...แต่คุณก็ยังเลือกที่จะมาดูแลผม...คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณกำลังอ่อยผมอยู่น่ะ...บอกมาว่าคุณต้องการเท่าไหร่...คุณถึงจะยอมไปขึ้นเตียงกับผม” คาร์เตอร์พูดไปแบบเข้าประเด็นเลย แล้วเขาก็มองเธอว่าจะตอบเขายังไง

มารีลินพอโดนเขาเดาทางได้ก็กัดฟันแน่นเลย เพราะเธอคิดว่าเขาคงเดาไม่ออก แต่เขากลับเดาได้ถูกต้องแบบนี้แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปดี จะเล่นตัวใส่เขาต่อหรือว่าจะบอกราคาเขาไปเลยนะ ไม่สิ เธอไม่ได้ขายตัวสักหน่อยจะบอกราคาเขาได้ยังไงล่ะ

“ฉันไม่ได้ขายตัว...ดังนั้นคุณอย่าเสียเวลาเลยค่ะ เพราะฉันไม่สนใจข้อเสนอของคุณ” มารีลินตอบไปแบบลองเชิงเขาว่าเขาจะว่ายังไง

“หึ...ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะไม่สนใจเงินของผมน่ะ ร้อยทั้งร้อยผู้หญิงอย่างพวกคุณก็ต้องการเงินทั้งนั้น ไม่งั้นจะมาทำงานแบบนี้เหรอ....ผมให้คุณหนึ่งแสน นอนกับผมคืนนี้...” คาร์เตอร์บอกไปแล้วเสนอให้เธอ

มารีลินได้ยินแบบนั้นก็มองคาร์เตอร์แบบหมั่นไส้เลยที่กล้ามาพูดดูถูกผู้หญิงแบบนี้ ผู้ชายอะไรปากคาเราะร้ายจริงๆ

“อย่าคิดว่าตัวเองรวยแล้วจะพูดดูถูกใครก็ได้นะคะคุณคาร์เตอร์ เงินของคุณมันซื้อไม่ได้ทุกอย่างหรอกค่ะ” มารีลินพูดบอกไปด้วยเสียงเข้ม

“งั้นเหรอ...หนึ่งแสนมันดูน้อยไปใช่ไหม...งั้นสองแสนเป็นไง...แค่คืนเดียวผมว่ามันมากสำหรับผู้หญิงที่มีลูกมีผัวอย่างคุณแล้วนะ...คิดดีๆนะ เพราะผมเชื่อว่าคงไม่มีใครกล้าให้คุณได้มากขนาดนี้หรอก” คาร์เตอร์บอกเธอไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเขาเชื่อว่าเงินของเขาซื้อตัวเธอได้แน่นอน

“หึ...ใครบอกคุณว่าไม่เคยมีใครให้ฉันคะ แขกที่กระเป๋าหนักกว่าคุณเขาก็เคยเสนอให้ฉันมากกว่านี้มาแล้วค่ะ ถ้าเงินแค่นี้ซื้อฉันได้ ฉันก็ทำไปนานแล้วสิคะ หึ...ถ้าอยากได้ฉันจริงๆต้องใจปล้ำกว่านี้นะคะ...” มารีลินพูดตอกหน้าเขาไปแบบอดไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่มีใครมาเสนอเงินขนาดนี้ให้เธอหรอก

คาร์เตอร์ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเสียหน้ามาก เพราะเธอพูดเหมือนกับว่าเขางกหรือไม่ก็ไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายให้เธอ คิดแล้วก็น่าเจ็บใจจริงๆ

“ได้...งั้นผมให้คุณหนึ่งล้าน...นอนกับผมคืนนี้...กี่น้ำก็ได้...คุณตกลงไหม” คาร์เตอร์เสนอให้เธอไปด้วยสีหน้าจริงจัง

“หนึ่งล้านเลยเหรอ...คุณอย่ามาล้อฉันเล่นนะคะ คุณจะยอมเสียเงินเป็นล้านเพราะอยากนอนกับฉันแค่คืนเดียวเนี่ยนะ...” มารีลินทำหน้าตกใจทันที เพราะไม่คิดว่าเขาจะเสนอมากขนาดนี้

“ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมเอาจริง...อะไรที่ผมอยากได้ผมก็ต้องได้เท่านั้น...และถ้าคุณยังลีลาไม่รับข้อเสนออีก ผมจะจับคุณกระแทกหอยตรงนี้แล้วจะไม่ให้คุณสักบาท คุณเลือกแบบไหน” คาร์เตอร์บอกไปด้วยเสียงเข้ม

“ทางไหนก็ต้องโดนคุณอยู่ดี ฉันก็ต้องรับข้อเสนอของคุณสิ ใครจะยอมให้คุณเอาฟรีๆล่ะคะ แต่เงินมาก่อนนะคะ ไม่งั้นฉันไม่ไปกับคุณ” มารีลินบอกไปแบบไม่ยอมเสียเปรียบ เพราะโดนเขาเอาแล้วถ้าไม่ได้เงินจะทำยังไงล่ะ

“ได้...เอาเลขบัญชีมา ผมจะให้ลูกน้องโอนให้คุณตอนนี้เลย” คาร์เตอร์บอกไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ได้ค่ะ...” มารีลินก็ตอบไปด้วยสีหน้ายิ้มกวนๆ แล้วเธอก็หยิบกระเป๋าออกมาแล้วก็ก้มหน้าจดเลขบัญชีธนาคารของเธอใส่กระดาษ

คาร์เตอร์ก็มองเธอเขียนไปแล้วร่องนมของเธอก็แนบชิดจนเขากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองเลย คาเตอร์ก็เอามือรูดเนคไทออกเบาๆแล้วพยายามสงบสติอารมณ์หื่นของตัวเองที่มันกำลังปะทุเพราะเธอ

“นี่ค่ะ บัญชีธนาครของฉัน...” มารีลินส่งให้เขาแล้วก็ยิ้มมุมปากไป เพราะถ้าเขาให้เธอจริงก็ถือว่าเธอโชคดีมากเลย เพราะนอนกับเขาแค่คืนเดียวเอง

“อืม...งั้นไปโรงแรมกันตอนนี้เลย....ไป...พรึบ..” คาร์เตอร์รับกระดาษมาแล้วเขาก็จับมือเธอลุกเดินออกไปทันที

“คะ....ไปตอนนี้เลยเหรอคุณ...” มารีลินทำหน้าตกใจเพราะเขาจะไปก็ไปแบบดื้อเลย เธอก็ถูกเขาพาเดินออกมาด้านนอก

“ไม่ไปตอนนี้แล้วจะไปตอนไหน ผมไม่อยากจะมานั่งดื่มให้เสียเวลา ผมอยากเอาคุณมากกว่า...” คาร์เตอร์บอกไปด้วยความหื่นกระหาย เขาก็จับมือเธอไม่ปล่อยเลย

“แต่คุณยังไม่ได้โอนเงินเลยนะคะ คุณไม่จ่ายฉันก็ไม่ไปด้วยหรอกนะคะ” มารีลินพูดไปแบบไม่ยอม

“ผมจ่ายแน่...คุณไม่ต้องกลัวหรอก...ตามมา” คาร์เตอร์บอกไปก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป

พอคาร์เตอร์และมารีลินเดินจับมือกันออกมาด้านนอกเขาก็เดินไปหาเจซีที่อยู่กับพวกสาวๆทันที เจซีและลูกน้องทั้งสามก็รีบลุกขึ้นทันที จนสาวๆงงไปหมดก่อนจะเห็นคาร์เตอร์จับมือมารีลินยืนอยู่ตรงหน้า

“คุณคาร์เตอร์จะกลับแล้วเหรอครับ” เซซีรีบถามไป

“อืม...ฉันจะกลับโรงแรมก่อน พวกนายอยู่ที่นี่กันต่อเถอะ ไม่ต้องตามฉันกลับไป เจซีนายโอนเงินหนึ่งล้านบาทไทยเข้าบัญชีนี้หน่อย ตอนนี้เลยนะ...” คาร์เตอร์บอกไปก็ส่งกระดาษให้เจซีไป

“ครับนาย...ผมจะรีบโอนตอนนี้เลยครับ” เจซีรับมาแล้วตอบรับคำสั่งของเจ้านายไป แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาทันที แล้วก็รีบทำการโอนเงินให้ตามบัญชีที่บอกมา

“ผมให้ลูกน้องโอนเงินให้คุณแล้ว ทีนี้คุณมากับผมได้สักทีนะ..ป่ะ...ค่อยไปเชคตอนนั่งรถไปโรงแรม” คาร์เตอร์พูดจบก็จับมือพาเธอเดินออกไปทันที

สาวที่นั่งดูแลลูกน้องของคาร์เตอร์ก็ได้ยินที่มหาเศรษฐีหนุ่มพูดก็รู้เลยว่าเขายอมจ่ายค่าตัวให้มารีลินหนึ่งล้านบาทเลย ทำให้พวกสาวๆมองหน้ากันแล้วทำหน้าทำตาหมั่นไส้อย่างอิจฉามารีลินเลย

“พี่อ้อย...คุณคาร์เตอร์เขาให้นังเด็กนี่ตั้งหนึ่งล้านเลยนะพี่...โคตรรวยเลยอ่ะ นังเด็กนี่มันทำบุญด้วยอะไรนะ ทำไมมีแต่แขกกระเป๋าหนักเข้าหามันเนี่ย” ดาวพูดออกไปแบบอดไม่ได้

“ฉันนอนกับแขกมาไม่รู้กี่คนยังไม่ได้เท่ามันไปกับคุณคาร์เตอร์แค่คืนเดียวเลยนะ โอ๊ย...อิจฉามันจริงๆ” อ้อยพูดเสริมไปแบบอารมณ์เสีย

“หวานว่าพี่จินต้องให้คุณมาตินดันยัยเด็กนี่แน่นอนเลยค่ะ ไม่งั้นมันจะได้คุณคาร์เตอร์ไปเหรอคะ” ดาวพูดไปตามความคิดของเธอ

“คุณคาร์เตอร์เขาก็เจาะจงเลือกของเขาเอง พวกเธออย่าไปว่าพี่จินเขาสิ พวกเธอจะจะแข่งอะไรก็แข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนาน่ะมันแข่งกันไม่ได้ มะลิมันมีบุญได้เจอลูกค้ากระเป๋าหนัก พวกเธอก็อย่าทำตัวเป็นพวกขี้แพ้ชวนตีแบบนี้สิ มันน่ารำคาญ...” ครีมพูดต่อว่าสองสาวไป

“โดนมันแย่งแขกของตัวเองเข้าสักวันแล้วจะรู้สึก เข้าข้างมันไปเถอะ” อ้อยว่าใส่ครีมไปด้วยสีหน้าตึงๆ

“พวกคุณพูดอะไรกันน่ะ ผมไม่เข้าใจเลย...” เจซีโอนเงินเรียบร้อยแล้วก็นั่งลงแล้วพูดคุยกับสาวๆ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พวกเราแค่อิจฉาที่เจ้านายคุณจ่ายค่าตัวให้น้องเขาเยอะเท่านั้นเองค่ะ” ครีมพูดอ้อนๆไป

“หึๆ...เจ้านายผมถูกใจผู้หญิงคนนี้น่ะ เขาเลยจ่ายให้เยอะหน่อย งั้นผมจ่ายให้คุณสักแสนนึงดีไหม” เจซีพูดไปด้วยรอยยิ้ม

“จริงเหรอคะ...คุณนี่น่ารักจังเลยค่ะ” ครีมได้ยินแบบนั้นก็ออดอ้อนไปทันที ทำให้อ้อยและดาวนั้นมองแบบหมั่นไส้เลย จากนั้นพวกเธอก็ดูแลพวกหนุ่มๆต่อไป

ด้านมารีลินก็ถูกคาร์เตอร์เดินจับมือออกมาแล้วพาออกไปขึ้นรถที่หน้าคลับ มอสที่อยู่หน้าคลับเห็นมารีลินเดินจับมือกับลูกค้าฝรั่งออกมาแล้วเดินตรงไปขึ้นรถก็ตกใจมาก เพราะปกติมารีลินไม่ได้ออกไปกับแขกแบบนี้ เขาจึงรีบเดินไปหามารีลินแล้วจับมืออีกข้างของเธอไว้

“พรึบ...มะลิ...ทำไมออกมากับลูกค้าแบบนี้ล่ะ ลูกค้าเขาบังคับเราออกไปด้วยเหรอ” มอสจับมือมารีลินจนเธอหยุดชะงักแล้วหันมามองเขา เขาก็เอ่ยถามทันที พร้อมกับมองมารีลินและชายฝรั่งแบบจดจ้อง

คาร์เตอร์ก็หันมามองชายตรงหน้าแบบจดจ้อง แล้วเขาก็จำได้ว่ามันคือผู้ชายที่มารับลูกสาวของเธอก่อนหน้านี้ นี่คงจะเป็นผัวของเธอสินะ คาร์เตอร์มองไปด้วยสีหน้าตึงๆ

“ปล่อยมือผู้หญิงคนนี้ซะ คืนนี้เขาจะไปนอนกับฉัน...” คาร์เตอร์บอกไปแบบไม่เกรงใจ ในเมื่อเขาซื้อตัวเธอแล้วต่อให้ผู้ชายคนนี้เป็นผัวของเธอ ก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้เธอไปกับเขา

“ไม่จริง...ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รับงานนอกกับแขก ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ กรุณาปล่อยด้วยครับ” มอสพูดภาษาอังกฤษไปแบบสุภาพ เพราะเขาคิดว่าแขกน่าจะพามารีลินมาโดนที่เธอไม่เต็มใจ

“คุณต่างหากที่เข้าใจผิด ใครบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เต็มใจหึ...บอกเขาไปสิว่าคุณมากับผมเพราผมบังคับ หรือว่าคุณเต็มใจ...” คาร์เตอร์หันไปพูดกับมารีลินแล้วเอามือโอบเอวของเธออย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

“พี่มอส...อ่อ คือมะลิตัดสินใจจะออกไปกับเขาแล้วค่ะ เขาไม่ได้บังคับอะไรมะลิทั้งนั้น พี่มอสไม่ต้องปกป้องอะไรมะลิหรอกค่ะ มะลิเต็มใจไปกับเขาค่ะ” มารีลินบอกมอสเป็นภาษาไทยให้เข้าใจกันแค่สองคน

“อะไรนะ....มะลิจะออกไปกับเขาจริงๆเหรอ...คิดให้ดีนะมะลิ..ไหนเราบอกว่าจะไม่ออกแขกไง” มอสได้ยินแบบนั้นก็ตกใจแล้วมองเธอแบบผิดหวังเลย ที่เธอตัดสินใจแบบนี้ เขาก็เข้าไปจับมือเธอไว้อีกครั้ง