คาร์เตอร์เดินมาเปิดประตูแล้วเขาก็เห็นเจซียืนอยู่ตรงหน้า ส่วนเจซีก็มองเจ้านายด้วยสายตาอึ้งๆ ก่อนจะส่ายหน้ามองอีกครั้งให้แน่ใจ
“นายไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าตาถึงซีดเซียวขนาดนี้ล่ะครับ” เจซีเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“อืม...ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยน่ะ...หน้าตาฉันมันซีดเซียวมากเลยเหรอวะ” คาร์เตอร์เจอสายตาและคำถามของลูกน้องหนุ่มก็ถึงกับไปไม่เป็นเลย ก่อนจะตอบรับแบบเนียนๆ เพราะถ้าลูกน้องรู้ว่าเขาเป็นแบบนี้เพราะอะไร เขาคงได้อายมันแน่ๆ
“ครับ...ผมว่าไปหาหมอดีไหมครับ ท่าทางนายดูไม่ดีเลยนะครับ” เจซีถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ๆ...ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่ต้องถึงขั้นไปหาหมอหรอก นอนพักผ่อนฉันก็ดีขึ้นแล้วล่ะ...เดี๋ยวนายหายาบำรุงหรือพวกเกลือแร่มาให้ฉันดื่มก็พอแล้วล่ะ...” คาร์เตอร์รีบปฏิเสธไปทันที เพราะเขารู้ดีว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร
“อ่อได้ครับนาย...เอะ เดี๋ยวนะครับ....ปกตินายไม่ดื่มของพวกนี้นิครับ อย่าบอกนะคร
