20 นาทีต่อมา
พนักงานของโรงแรมก็มาเคาะประตู มารีลินก็ไปเปิดประตูให้แล้วพนักงานสามสี่คนก็เดินขนถาดอาหารเข้ามา แล้วไปจัดวางไว้ที่โต๊ะทานข้าวอย่างสวยงามเลยก่อนจะพากันออกไป คาร์เตอร์ออกจากห้องน้ำมาพอดี เขาก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินเช็ดผมออกมาหามารีลิน
“หิวไม่ใช่เหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ อาหารมันไม่น่ากินเหรอคุณ..” คาร์เตอร์เดินมาหยุดที่โต๊ะอาหารแล้วถามเธอไป
“น่ากินค่ะ แต่ฉันกินอาหารแนวนี้ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ฉันชอบกินอาหารไทยๆมากว่าน่ะค่ะ” มารีลินมองอาหารที่ถูกจัดจานมาแบบสวยงามตามสไตล์ฝรั่ง ก็คิดในใจเลยว่ามันจะอิ่มไหม
“หึ..กินไม่เป็น..ถ้าได้ลองกินแล้วก็กินเป็นแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าคุณกินบ่อยๆอีกหน่อยคุณก็ชินเองนั่นแหละ เหมือนกับผมไง...พอได้ลองแล้วก็จะติดใจ ขอนอกมันอร่อยกว่าของไทยอีกนะคุณ...” คาร์เตอร์พูดไปก็ยักคิ้วใส่เธอแบบหยอกล้อ
“ช่างกล้าเอามาเปรียบเทียบกันนะคุณ...ฉันไม่ได้ติดใจคุณสักหน่อยค
