“อย่าไปเลยค่ะคุณมาติน...พี่จินเขาทิ้งคุณไปหาผู้ชายคนอื่นแล้ว คุณจะไปสนใจพี่จินเขาทำไมคะ..เค้กว่าคุณมาสนใจเค้กดีกว่าค่ะ เค้กทำให้คุณอารมณ์ดีได้นะคะ เค้กจะทำให้คุณลืมพี่จินเองค่ะ..อยู่กับเค้กนะคะ..” เค้กลุกขึ้นพูดเอาใจมาตินไป แล้วเธอก็เข้าไปโอบกอดเขาไว้ พร้อมกับเอามือปลดกระดุมเสื้อของเขา
“อื้อ...ไม่...ไม่มีใครทำให้ผมอารมณ์ดีได้ทั้งนั้นนอกจากจิน...อือ...ออกไป...อย่ามายุ่งกับผม...” มาตินพูดไปก็พยายามสะบัดแขนสลัดเธอออกห่าง
“จะไล่เค้กไปไหนล่ะคะ ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าคุณไม่สนใจพี่จินอยู่เลยนะคะ ตอนนี้มาพูดพร่ำหาแต่พี่จินอยู่ได้ คุณดื่มอีกเลยค่ะ ดื่มให้ลืมพี่จินไปเลยค่ะ” เค้กพูดไปก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาให้มาตินดื่ม
“พรึบ...ผมไม่ดื่ม...ผมจะไปหาจิน...ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ...ถอยไป....อือ...เพล้ง! ” มาตินพูดไปแบบไม่พอใจก็เอามือปัดแก้วเหล้าตกแตก แล้วเขาก็ผลักเค้กออก แล้วเขาก็พยายามเดินเซไปเซมาไปที่ประตู
