เวลาต่อมา
ฉันนั่งกอดอกจ้องตามองไอ้บอยที่กำลังนั่งตัวแข็งทื่ออยู่ตรงหน้าอย่างคนเหนือกว่าหลังจากที่ฉันกับพี่รามรอมันเข้ามาหาในห้องอาหารวีวีไอพีที่พี่รามจองเอาไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ
ฉันแสยะยิ้มและหรี่ตาจริตเมียมาเฟียมาเต็มโดยมีพี่รามนั่งขรึมอยู่ข้างๆ เฮอะ..กลัวผัวกูเข้าไปสิไอ้บอยแสดงออกมาว่ามึงกลัวผัวกูมากขนาดไหน!
"อาจารย์ทำแบบนี้กับผมไม่ได้"
ไอ้บอยเป็นคนเริ่มประเด็นขณะที่ฉันก็เลิกคิ้วก่อนมองพี่รามว่าเขาจะตอบยังไง เป็นแม่จะต่อยปากมันสักแตก ถ้าไม่ติดว่ากูกลัวมึงต่อยกูคืนนะบอยนะ!
"งั้นคุณอธิบายมาว่าผมไปทำอะไร?"
แต่อาจารย์ก็คืออาจารย์ไง ผีปอบมากกูเนี้ยจะยุผัวให้นักเลงนี่ยุไม่ขึ้นเลย
"ก็อาจารย์ข่มขู่ครอบครัวผมจนเรื่องมันกำลังบานปลายทั้งๆที่พ่อแม่ผมไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย!"
"แล้วทำไมถึงคิดว่าพ่อแม่ไม่เกี่ยว?"
"มันก็เป็นแค่เรื่องของเด็กๆ ผมแค่ขู่ที่รักขำๆเพื่อให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอเคย
