06.31 AM.
ฟึ้บ..
ฉันลืมตามองมือที่กำลังคว้าไปในอากาศหลังจากสะดุ้งตื่น เอาจริงๆคือกูจะตื่นดีๆแบบบ้านเขาไม่ได้ใช่ไหม คือไม่ตกตึกก็ตกเหวอ่ะชีวิตกูนี่มันจมดิ่งจริงๆ
ฉันถอนหายใจมองแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยรอยเล็บทั้งของเก่าและของใหม่ก่อนจะกดจูบเบาๆและใช่ เมื่อคืนนี้อ.รามปลอบฉันทั้งคืนเลย เขาเก่งมากนะปลอบจากร้องไห้อยู่ดีๆมาเป็นครางเสียวได้ไม่หยุด
...เอออวดผัวแก่แหละ
"อาจารย์.."
ฉันขยับขึ้นนั่งลงที่แผ่นหลังเขาก่อนอ.รามจะพลิกนอนหงายทำเอาฉันต้องเบิกตาและขยับลุกก่อนจะนั่งทับลงบนหน้าท้องแกร่งแทน ฉันจับหน้าอกอ.รามไว้ขณะที่ดวงตาดุดันกำลังมองมาอย่างสะลึมสะลือ
"ตื่นเช้า?"
"อือ ฝันร้ายฝันว่าตกเหวคว้ามือใครไม่ทันเลย"
"กลัวไหม"
"ตอนแรกกลัวแต่พอตื่นมาแล้วเจออาจารย์รักก็ไม่กลัวแล้ว"
ฟึ้บ..
วงแขนแกร่งดึงฉันลงไปกอดและนอนทับกันทั้งที่ไม่มีใครใส่อะไรเลย..อ.รามดูเหมือนจะหลับไปอีกแล้วเพราะคงล้าที่เมื่อคืนปล
