(พระราม)
"เอ่อ..."
"ขอบใจมากเดี๋ยวกูดูแลรักต่อเอง"
ไอ้จอนนี่ที่เป็นคนอาสาพารักเข้ามาในรถยิ้มแห้งก่อนตะวันเพื่อนของรักจะแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับสบตากับผมนิ่ง
"ครั้งนี้ที่รักผิดก็จริงนะคะอาจารย์แต่ขอร้องอย่ารุนแรงกับมันเกินไป ช่วงนี้มันเครียดน่ะค่ะ"
"ครับ ขอบคุณมากที่พาเธอมาผ่อนคลาย"
ตะวันกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะขยับออกจากรถซึ่งไอ้จอนนี่ก็ยิ้มให้และปิดประตูผมจึงเหยียบคันเร่งออกมาพร้อมกับมองร่างสูงของนักศึกษาชายคุ้นหน้าที่กำลังยืนมองตามรถผมอยู่ เขาชื่อเปรมผมรู้จักเขาดีเพราะเขาได้ท็อปคลาสของผม
เป็นเด็กฉลาด..แต่เด็กโง่ที่กำลังนอนสลบสไลกำลังทำผมอารมณ์เสียมาก
"อื้ออ ไปไปไป"
"ครับ จะได้ไปแน่"
ที่รักหัวเราะพร้อมกับเอื้อมมือคลำมาตามหน้าขาของผมก่อนจะขยับมานอนหนุนที่ตักและเลื่อนมือขึ้นมาจับที่เป้ากางเกงผมไว้อย่างที่เธอชอบจะทำเวลานอน
"อาจารย์จุ๊บๆหน่อยย"
"ไม่จุ๊บเด็กขี้โกหก"
ผมว่าเสียงเรียบซึ่งน
