(พระราม)
11.33 PM.
เด็กบ้านั้นคิดจะยั่วโมโหผมใช่ไหม? ผมหันมองประตูห้องตัวเองอีกครั้งด้วยความหงุดหงิดเพราะตอนนี้ผมรอใครบางคนที่ยั่วให้เอามานานเป็นชั่วโมงแล้วจากที่แยกกัน อันที่จริงก็ไม่เรียกแยกกันหรอกเพราะไม่ได้นั่งกินด้วยกัน
ฟึ้บ
ผมวางแก้วไวน์ในมือลงที่โต๊ะก่อนจะแชทถามริต้าว่านอนรึยังซึ่งคำตอบที่ได้ทำให้ผมขยับลุกและหยิบถุงยางติดมืออกจากห้องทันที..เรื่องอย่างว่าเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้สำหรับผม แต่ก่อนจะไปขออัดควันก่อนเถอะ หงุดหงิดชิบหาย
"อึ่กฮื่อ"
ขณะที่ผมกำลังจุดไฟเสียงร้องไห้กลับทำเอาผมชะงัก ผมขมวดคิ้วและเดินสูบบุหรี่ไปตามเสียงซึ่งเสียงมันดังมาจากทางสระน้ำ..มุมที่ผมนั่งเมื่อตอนเย็นตอนนี้มีคนกำลังนั่งร้องไห้อยู่ จริงๆผมจะไม่สนใจเลยหากคนคนนั้นไม่ใช่คนที่ผิดนัดผม
"ยัยเด็ก"
ที่รักเงยหน้ามองทั้งน้ำตาขณะที่ปากเธอกลับกำลังเคี้ยวสตอเบอร์รี่อยู่เต็มปากและดูเหมือนเธอจะชอบมากดูจากสตอเบอร์รี่ใ
