“คุณอลันจะรักพิมได้ยังไงกันคะ... ในเมื่อ... คุณอลันเกลียดพิมมาตลอด พิมไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่คุณอลันจ้องมองด้วยซ้ำ”
อลันอมยิ้ม และก็อดไม่ได้ที่จะฝังปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มของแม่สาวตัวเล็ก
“ใช่ เธอไม่ใช่สาวในไทป์ที่ฉันชอบเลย แต่นั่นมันก่อนที่เราจะได้มีความสัมพันธ์กัน”
“เอ่อ...”
เมื่อเขาพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างกันในครั้งแรกก็ทำให้พิมรักอดที่จะหน้าแดงไม่ได้
“รู้ไหม... ตั้งแต่ที่ฉันได้ลิ้มรสเนื้อนุ่มๆ ของเธอ ฉันก็ไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอได้เลย ความจริงฉันตั้งใจจะสานต่อความสัมพันธ์ของเรา แต่ก็พบว่าเธอหนีหายไปเสียก่อน”
“พิม... ไม่ได้อยากไป...”
หล่อนก้มหน้าหลบสายตาคมกริบ และตอบเสียงแผ่วเบา
“ก็แน่ล่ะ เธอจะอยากไปไหนได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อเธอแอบรักฉัน...”
“คุณอลัน!”
หญิงสาวอุทานตกใจเมื่อถูกเขาล่วงรู้ความรู้สึกที่พยายามซ่อนเร้นเอาไว้
“และไม่ต้องถามนะว่าฉันรู้ได้ยังไง”
หญิงสาวหน้าแด
