ฟู่อินเหยายืนเท้าเอวทั้งส่งสายตาไม่เป็นมิตรไปให้กับบิดาไร้หัวใจ แต่เขากลับหน้าด้านยิ้มเอ็นดูนางกลับมา
‘ท่านดูไม่ออกหรือไงว่าข้าโกรธ’
ในเมื่อคร้านจะเถียงกับบิดา เพราะรู้สึกว่าไร้ประโยชน์สิ้นดีนางจึงชวนปี้ถังไปตลาดการค้าหูท่ง ที่มีการขายอาหารตลอดครึ่งวัน แม้วันนี้นางจะมาตลาดเกือบวาย แต่คนที่มารอของลดก็มีไม่น้อย จนมาเจอกับร้านหนึ่งที่ปิดประกาศให้เช่า
เช่าร้าน/หรือซื้อติดต่อที่อำเภอ
“ปี้ถังเอายาไปให้ท่านแม่แล้วเราไปอำเภอกัน” ท่าทางบุตรสาววัยห้าหนาวทำให้แม่ทัพพิทักษ์ดินแดนอย่างฟู่ลีหยวนประหลาดใจ เด็กตัวแค่นี้หรือจะเปิดร้าน เขาคิดภาพไม่ออกเลยว่าจะเป็นไปได้อย่างไร
“เจ้าไปที่อำเภอก็ไม่มีใครให้เจ้าเช่าหรอก หากไม่มีบิดาหรือมารดาไป”
ขณะที่ฟู่อินเหยาครุ่นคิด คนเป็นบิดาก็เชิดหน้าขึ้นทั้งปัดเสื้อผ้า เพื่อให้บุตรสาวคิดถึงตนแต่ทว่าคำพูดต่อมานางกลับทำให้บิดาเช่นเขารู้สึกไร้ประโยชน์สิ้นดี
