เช้าแล้วเหรอเนี่ยทำไมยังรู้สึกเพลียๆ วะ ผมบ่นกับตัวเองขณะที่กำลังลืมตาขึ้นก็พบกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนของพี่เมฆ ผมมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นชายคนที่มอบความสุขให้ผม คืออยากจะบอกว่าเป็นความสุขที่ผมไม่ได้ยินยอมเลยนะครับหรือจะพูดง่ายๆ ผมโดนบังคับนะครับ.. จริงเหรอ??
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างอีกด้านหนึ่งของห้อง ก็เห็นยอดต้นไม้เขียวขจีมันดูสดชื่นเชิญชวนผมให้ลุกขึ้นเดินไปยืนยังขอบหน้าต่างนั้นแล้วมองบรรยากาศโดยรอบอย่างสุขใจ เป็นความรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกมันเป็นอะไรที่ดูสดชื่นแจ่มใสมาก นับเป็นเช้าอีกวันหนึ่งที่ผมมีความสุขมากจริงๆ
ผมมาห้องนี้สองครั้งแล้วแต่ยังไม่เคยสำรวจอะไรมากมายภายในบ้านหลังนี้ ผมจึงค่อยๆ เดินสำรวจภายในห้องของพี่เขาอย่างตั้งใจ สายตาของผมไปสะดุดเข้ากับภาพโปสเตอร์ของพี่เมฆที่ไปถ่ายตอนแข่งมอเตอร์ไบค์ ภาพนี้ดูเท่มากครับเป็นภาพขนาดใหญ่เท่าตัวจริงซึ่งมือหนึ่งถึงหมวกกันน็อคและอีกมือ
