22 ขอเวลาทำใจ
พะพาย...
พอได้ยินแบบนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืนทันทีเขาจะให้ใครมาช่วยก็เรื่องของเขาฉันไม่ช่วยเด็ดขาดฉันมาดูแลเขานะไม่ได้มาทำเรื่องแบบนั้น แต่ไม่ทันที่ขาของฉันจะก้าวพ้นจากอ่างมือของเขาก็กระชากฉันลงไปนั่งในอ่างอีกครั้งแต่คราวนี้ฉันไม่ได้นั่งแค่ในอ่างแต่ฉันนั่งอยู่บนตักของเขาเลยแล้วอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้น้ำมันกำลังดุนหน้าขาของฉันอยู่ลักษณะมันเหมือน...เอ่อเหมือนใบหน้าฉันแดงซ่านเมื่อคิดถึงสิ่งนั้น
"มึงจะไปไหน"
"คุณธามจะเรียกผู้หญิงของคุณธามมาช่วยไม่ใช่เหรอคะเดี๋ยวพายไปเอามือถือมาให้ค่ะ" ฉันพยายามที่จะลุกออกจากอ่างอาบน้ำแต่ก็ลุกไม่ขึ้นเพราะเขาเอามือโอบเอวฉันไว้
"แต่กูต้องการให้มึงช่วยไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น เพราะกู...ไม่ต้องการให้ใครมาเห็นกูในสภาพนี้"
".........."
"แต่ถ้ามึงไม่ช่วย...น้องชายของกูก็อาจจะพิการเหมือนขาของกูตอนนี้แล้วมันก็จะใช้งานไม่ได้อีกต่อไปมึงไม่เสียดายเหรอ"
".........
