“ใบหลิว... พอแล้วนะ”
วาโยปิดก๊อกฝักบัว ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมร่างของใบหลิวแล้วช้อนอุ้มพาออกมาจากห้องน้ำ เขาวางเธอลงบนเตียงใบหลิวปรือตามอง ริมฝีปากแย้มยิ้มให้คนที่กำลังบรรจงเช็ดตัวเธอ
“ลม... นายใจดีจัง เอ... นายไม่ใช่นายลมบ้ากามใช่ไหม”
มือบางยกขึ้นแตะหน้าของชายหนุ่ม ก่อนจะยิ้มกว้างกว่าเดิม ใบหลิวเมาจนควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ แม้จะโดนน้ำราดตัวแต่ก็ยังไม่หายเมา หญิงสาวคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ จึงพูดและทำตามที่คิดโดยไม่ออมคำสักนิด
“นายต้องไม่ใช่นายลมบ้ากามแน่ๆ เลย นายลมตัวจริงนิสัยไม่ดี ชอบหลีผู้หญิง ไอ้บ้านั่น มันไม่รู้หรือไงว่าฉันไม่ชอบให้เขามองใคร ฮือ... ไอ้บ้าลม ไอ้ลมบ้ากาม ฉันเจ็บนะที่นายทำแบบนั้น ฮือ...”
จู่ๆ ใบหลิวก็พ่นคำพูดระบายความในใจออกมา ทำให้คนฟังนิ่งงัน หัวใจของวาโยพองฟ
