“อย่านะ ไอ้ลมบ้ากาม อย่าทำอย่างนี้กับฉันนะ” เธอร้องห้าม
“เธอเป็นของฉันแล้วนะใบหลิว”
วาโยบอกเสียงนุ่ม จ้องหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาอ่อนหวาน
“ถ้าเธอจำไม่ได้ เรามาทบทวนความจำกันอีกรอบดีไหม”
“ไม่นะ นายอย่าทำบ้าๆ นะ ฉันไม่ได้เต็มใจเป็นของนาย เมื่อคืนนายฉวยโอกาสกับฉัน มันเป็นความผิดพลาด”
ใบหลิวรวบรวมแรงทั้งหมดผลักอกเขาห่าง แล้วถอยหนีลงมาจากเตียง
“ความผิดพลาดงั้นเหรอใบหลิว”
วาโยขยับลุกขึ้น โดยไม่สนใจว่าร่างกำยำของเขาไร้อาภรณ์คลุมกาย เขาเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังถอยกรูดไปจนมุมที่ผนังห้อง
“อย่าเข้ามานะไอ้ลมบ้า นายไม่ได้รักฉันแล้วมาทำลายฉันทำไม” ใบหลิวน้ำตาคลอ
ความเจ็บแปลบตรงกลางร่างขณะขยับกายลุกขึ้น ยืนยันได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในค่ำคืนที่ผ่านมา
