ศศิกานต์เดินทางมาถึงบ้านของเธอด้วยความหวั่นหวาด เธอยืนรีรอไม่กล้ากดกริ่งเรียกคนให้มาเปิดประตู กลัวเหลือเกินว่าบิดามารดาจะยังโมโหอยู่ ท่านจะยอมให้อภัยลูกสาวคนนี้หรือเปล่า ความผิดที่เธอทำมันยากเกินกว่าจะให้อภัย หนำซ้ำยังพาตัวเองกลับมาในสภาพน่าเวทนาพร้อมลูกติดท้องไร้พ่อมาด้วย เธอหนีงานแต่งงานหรูหรามีเกียรติไปเพื่อจะกลายเป็นนางบำเรอให้ผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนมันช่างน่าสมเพชนัก หญิงสาวยืนเป็นกังวลอยู่นานร่วมชั่วโมง จนรถของบิดามารดาที่ไปธุระข้างนอกแล่นมาจอดหน้าบ้านแล้วพบลูกสาวเข้า
“ยายเดือน ยายเดือนลูกแม่” คุณเพ็ญทิพย์รีบเปิดประตูลงมาหาลูกสาว
“คุณแม่ขา เดือนกลับมาแล้วค่ะ”
ศศิกานต์กอดมารดาไว้แน่นน้ำตาไหลพราก คุณสุเมธเดินลงมาจากรถเขาตรงเข้าไปลูบศีรษะลูกสาว คนเป็นพ่อมองร่างของลูกด้วยความดีใจ
“พาลูกเข้าบ้านเถอ
