ร่างหนาขยับขึ้นมานอนข้างๆ ร่างไร้สติ จัดการถอดเสื้อผ้าออกจากร่างงามจนเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่า แล้วกำจัดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้ง ในแสงสลัวสายตาคมกริบทอดมองเรือนร่างงดงามขาวผ่องด้วยแววตาวาวระยับ มือหนาลูบไล้ผิวเนียนละเอียดสีน้ำนมนั้นแผ่วๆ ผิวของเธอนุ่มเหลือเกินจนเผลอไผลลูบไล้อย่างเพลิดเพลิน
“สวย... สวยมากศศิกานต์”
น่านน้ำครางเสียงพร่า เมื่อกวาดสายตาไปยังปทุมคู่งาม ดอกบัวสวรรค์ขาวผ่องยั่วเย้าสายตา ปลายถันสีชมพูเข้มชวนให้น้ำลายสอ เมื่อคิดถึงความสดหวานจากทรวงงามยามดูดกลืน ชายหนุ่มพยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองทำอะไรเกินเลยกับร่างไร้สตินี้ เขาต้องการแค่เพียงแกล้งทำให้เธอเข้าใจผิดเท่านั้น ไม่คิดจะล่วงเกินให้หมองมัว มือหนาดึงมาผ้าห่มมาคลุมร่างของเธอไว้ ขยับถอยห่างไม่ให้เนื้อตัวเบียดชิดกัน
“โอย... ทำไมมันทรมานแบบนี้วะ”
