น้ำฟ้ารับซองสีชมพูนั้นมาเปิดออก กวาดสายตาอ่านชื่อของคู่แต่งงานในการ์ดแผ่นนั้น ริมฝีปากกระตุกยิ้มหยัน เมื่อเห็น ชื่อของวิมาลากับพสุธาอยู่บนนั้น หวนนึกถึงพี่สาวที่จากไปขึ้นมาด้วยความสงสาร น้ำทิพย์คงเห็นการ์ดแต่งงานแบบนี้สินะ ถึงได้สติแตกเสียใจจนหอบลูกหนีพสุธามา หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองวิมาลาดวงตาเปล่งประกายวาวจ้าด้วยความเกลียดชัง ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจนัก
“ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ แต่ฉันคิดว่าคุณคงยังไม่รู้ว่าฉันกับคุณดิน เราจดทะเบียนกันแล้วและเราก็มีลูกด้วยกันแล้วด้วย” น้ำฟ้ายิ้มเย็น มองหน้าตื่นๆ ของวิมาลาเขม็ง
“เด็กคนเมื่อกี้นะเหรอ ไม่จริงหรอก ดินเขาไม่เคยมีลูก เธออย่ามาโมเมเลย” วิมาลาท้วงเสียงแหลม
“น้องภูเป็นลูกชายของฉันกับคุณดิน ฉันว่าถ้าคุณคิดจะมาป่วนเราสองคน กรุณาหาข้อมูลมาให้ดีก่อน ผู้หญิงอย่างคุณเป็นได้แค่เมียน้อยเท่านั้น ไม่มีผู้ชายคนไหนเขายกย่องเอาเป็นเมียออกหน้าออกตาหรอกค่ะ เพราะอะไ
