“มีอะไรหรือจัสมิน” น้ำเสียงที่ชายหนุ่มกรอกไปตามสายนั้นเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายจนคนฟังอย่างจัสมินอดขุ่นเคืองไม่ได้
“ถ้าไม่มีธุระ ฉันโทรหาพี่วินซ์ไม่ได้หรือคะ”
ชายหนุ่มพ่นลมออกจากปากหนักหน่วงบอกถึงความไม่พอใจอย่างไม่คิดปิดบั
“ใช่...ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนของพี่ พี่ไม่ต้องการให้ใครรบกวน”
จัสมินกำโทรศัพท์มือถือของตัวเองแน่นจนแทบแหลกคามือ ดวงตาหวานฉ่ำเต็มไปด้วยกองไฟ เป็นเวลาพักผ่อนเหรอ พักผ่อนกับแม่ขวัญชีวาอะไรนั่นน่ะสิ คิดหรือว่าหล่อนจะยอมแพ้ง่ายๆ ไม่มีทางหรอก ยังไงซะวินซ์ เอเมอร์ตันก็ต้องเป็นของหล่อน ความคิดชั่วช้าผุดพรายขึ้นในสมองซ้ำๆ กันครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวข่มความขุ่นเคืองเอาไว้จนมิดก่อนจะทำเสียงน่าสงสารระคนตื่นกลัวออกไป
“ถ้าฉันไม่มีเรื่องด่วน ฉันคงไม่กล้าโทรมารบกวนพี่วินซ์หรอกค่ะ” หล่อนได้ยินเสียงคนปลายสายถอนใจแรงๆ ก่อนที่เสียงเข้มๆ ที่แสนจะเย็นชาจะกรอกมาตามสาย
“มีอะไรก็ว่ามา”
