ประตูห้องถูกเคาะแรงๆ ติดต่อกันหลายต่อหลายครั้ง จากนั้นไม่ถึงอึดใจเสียงกระด้างคุ้นหูก็ดังกึกก้องขึ้น
“เปิดประตูระยำบานนี้ซะ”
ขวัญชีวาที่กำลังนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่บนเตียงต้องรีบเช็ดน้ำตาทิ้งพัลวัน จากนั้นก็จ้องมองบานประตูที่สั่นสะเทือนเพราะความเอาแต่ใจของวินซ์ เอเมอร์ตันด้วยความน้อยอกน้อยใจ เขาจะมาหาหล่อนทำไม จะมาหาหล่อนทำไมอีก ในเมื่อตอนนี้ผู้หญิงที่เขารัก ผู้หญิงที่เขาทุ่มเทให้ทั้งหัวใจ ก็อยู่ที่นี่แล้วทั้งคน
“ขวัญจะนอน”
“เราจะนอนด้วยกัน”
หญิงสาวกัดปากแน่นจนเจ็บระบมไปทั้งอุ้งปาก ขณะพยุงตัวลุกขึ้นไปยืนอยู่ใกล้ๆ กับบานประตูห้อง แต่กระนั้นก็ไม่มีความคิดที่จะเปิดมันออกแม้แต่น้อย
“คุณก็ไปนอนกับคนรักของคุณสิ จะมายุ่งกับขวัญทำไม”
“บอกให้เปิด!”
เขาไม่สนใจคำตัดพ้อของหล่อนเลย เพราะเขายังคงยืนกรานคำสั่งเดิมออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดเดือดดาล แต่หล่อนไม่มีทางเปิดประตูให้กับเขาแน่ ไม่มีทางหรอก ข
