ขวัญชีวาที่กำลังช่วยโซฟีเตรียมอาหารกลางวันอยู่ต้องถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกพ่อคนจอมเผด็จการเรียกขึ้นมาพบในห้องทำงาน หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปแล้วก็พบว่าวินซ์กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตาคมกริบจ้องนิ่งไปยังสวนร่มรื่นเบื้องหน้า
“คุณวินซ์มีอะไรให้ฉันรับใช้หรือคะ”
เมื่อได้ยินเสียงของหล่อน คนตัวโตก็หันกลับมาช้าๆ ใบหน้าหล่อลากดินของวินซ์ยามนี้เรียบสนิทและลึกลับยิ่งนัก เขาไม่ยิ้มเมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน
“ถามจริงๆ เถอะ คุณคิดอะไรกับเจ้าทิมหรือเปล่า”
คำถามของเขาทำให้ขวัญชีวาคอแข็งทันที หล่อนมองเขาอย่างไม่พอใจ
“ถึงในสายตาของคุณ ขวัญจะไร้ค่ายิ่งกว่าเม็ดกรวดเม็ดทราย แต่ขวัญก็มีเกียรติพอที่จะไม่นอนกับผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกัน” หญิงสาวจะเดินหนีแต่ก็ถูกกระชากเข้าไปกอดเสียก่อน
“ทำไมต้องทำท่าทางโกรธด้วยล่ะ ผมก็แค่ถามเท่านั้น”
จบคำพูดนั้น ขวัญชีวาก็ช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างรู้ทัน
“ขวัญรู้ว่าคุณคิดไ
