เทพบุตรมาร

ตอนที่6

ทันทีที่ได้รับรายงานจากอลันว่าหญิงสาวฟื้นแล้วเดเมียนก็รีบละมือจากงานทันที ซึ่งการที่เจ้านายหนุ่มไม่ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับหญิงสาว ทำให้อลันออกจะโล่งใจ เพราะไม่ต้องการรายงานว่าตอนที่หญิงสาวฟื้นขึ้นมานั้นเจ้าหล่อนมีท่าทีเช่นไร

เดเมียนเหลือบตามองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาอีกไม่กี่นาทีก็จะขึ้นวันใหม่ ชายหนุ่มกำลังชั่งใจว่าจะไปหาตะวันวาดตอนนี้ดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเดเมียนก็เลือกที่จะไป

ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องทำงานของตนเองภายในคฤหาสน์เพียร์สัน มหาเศรษฐีหนุ่มก็เดินตรงไปยังโรงจอดรถตรงดิ่งไปยังรถสปอร์ตหรูคันโปรดของตนเอง เขาโบกมือไล่ให้คนขับรถกลับไปไม่ต้องมาปฏิบัติหน้าที่แล้วสอดกายเข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ บิดกุญแจสตาร์ทแล้วเร่งเครื่องยนต์ออกไปอย่างรวดเร็วตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาลที่เขาส่งหญิงสาวไปรักษาตัว และแน่นอนว่ามันก็เป็นหนึ่งในกิจการของเพียร์สันเช่นเดียวกัน โดยตระกูลเพียร์สันถือครองหุ้นอยู่ในอัตราส่วนแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นเท่านั้น และโรงพยาบาลแห่งนี้ยังเป็นของเพื่อนสนิทของเขาเองด้วย จึงทำให้เขาพอจะปิดข่าวได้เรื่องที่เขาอุ้มผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยตนเอง!

ผู้ช่วยหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นเจ้านายของตนเองเปิดประตูเข้ามา หากหนุ่มผมทองก็ต้องรีบชะงักเท้าที่จะปราดเข้าไปหาเจ้านายเมื่อเขายกมือขึ้นห้าม พลางเดินตรงดิ่งไปที่เตียงคนไข้ที่บัดนี้ มีร่างเล็กของหญิงสาวนอนขดตัวอยู่ในท่าที่ไม่สบายนัก เพราะข้อมือของหล่อนถูกมัดไว้กับขอบเหล็กของเตียงด้วยผ้าสีดำสนิท ที่พิศดูดีๆ มันคือเนคไทเส้นเล็กของอลันนั่นเอง

เดเมียนตวัดสายตาเย็นชามองอลัน ใบหน้าคมคายที่ปกติ เรียบเฉยกลับมีสีหน้าไม่พอใจ เขาพยักหน้าให้คนสนิทเพียงนิดเดียว อลันก็รีบปราดเข้าไปหาเจ้านายของตนเองทันที

“นี่มันอะไร?”

เดเมียนถามอลันเสียงเบาพลางชี้มือไปยังข้อมือเล็กของหญิงสาวที่ถูกมัดไว้แน่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ

อลันถอนใจยาวแล้วรายงาน “มิสพยายามหนีครับนาย...แถมร้องไห้อาละวาดด้วย ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องมัดเอาไว้ จะไปตามหมอกับพยาบาลก็กลัวเรื่องมันจะลุกลามใหญ่โต”

เดเมียนนิ่งไปทันทีที่ได้ฟัง นัยน์ตาสีเทาแลดูเย็นชาเหลือบตามองใบหน้าเล็กๆ ของหญิงสาวที่ดูเหมือนจะหลับไปอีกรอบ หากยังพอมองเห็นคราบน้ำตาที่ยังคงติดอยู่สองข้างแก้มเนียนและขนตางอนยาวที่เปียกเป็นกระจุก

เดเมียนใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางไล้ไปตามใบหน้าหวานปานน้ำผึ้งของหญิงสาวแผ่วๆ ก่อนจะค่อยๆ ไล้ไปตามเปลือกตาที่บวมช้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักของหล่อน แม้จะใช้เพียงปลายนิ้วแต่เดเมียนก็ยังรับรู้ได้ถึงไอความร้อนจากเรือนกายเล็ก โดยไม่รู้เลยว่าทีท่าอาทรเช่นนี้ที่เคยใช้แต่กับอรนลิน บัดนี้เขากลับนำมันมาใช้กับหญิงสาวคนนี้อีกคน

นั่นทำให้อลันได้แต่เก็บความแปลกใจกับทีท่าประหลาดของ เดเมียนตั้งแต่เมื่อเช้าที่มีต่อหญิงสาวผู้นี้ลง

“เธอหลับไปนานหรือยัง”

เดเมียนเอ่ยถามอีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน

“ก่อนคุณจะมาแค่สิบนาทีเองครับ”

“งั้นคืนนี้นายกลับไปก่อนแล้วกัน ฉันจะอยู่ที่นี่เอง”

“แต่ว่า...” อลันพยายามค้าน เมื่อคิดถึงความปลอดภัยของทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเพียร์สัน เพราะรู้ดีกว่าใครว่าเดเมียนเกลียดการถูกบอดี้การ์ดห้อมล้อมมากเพียงใด

“ไม่มีแต่” เดเมียนขัดขึ้นทันที หากอลันไม่ยอมรับคำสั่งในคราวนี้

“ผมจะยืนรอนายที่หน้าห้อง...มีอะไรก็เรียกใช้ผมแล้วกันครับ”

คนที่ดำรงตนเองเป็นทั้งมือขวา บอร์ดี้การ์ด กระทั่งเป็นคนขับรถในบางโอกาสก็ถอยออกไปนั่งรอหน้าห้องพักพิเศษภายในโรงพยาบาลดังที่พูด ไม่ยอมให้เดเมียนโต้แย้งอะไรอีก

จวบจนเมื่อมีเพียงเขาและคนป่วยในห้อง เดเมียนยังไม่ละมือจากใบหน้าของหญิงสาว แถมคราวนี้ฝ่ามือใหญ่นั้นยังลูบไล้เส้นผมสีดำสนิทราวกับไหมชั้นดีเสียอีก จนผ่านไปได้ห้านาทีชายหนุ่มจึงขยับเข้าไปใกล้หญิงสาว โน้มกายลงจนใบหน้าของเขาห่างจากเธอไม่กี่เซนติเมตร แล้วกระซิบข้างหูคนที่นอนนิ่งบนเตียงว่า

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้หลับ...จะลืมตาขึ้นมาแล้วสารภาพความจริงทั้งหมดกับฉันได้หรือยัง”

เขารับรู้ได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เอื้อมมือไปสัมผัสหล่อนแล้วว่าหญิงสาวแกล้งนอนหลับ เพราะคนหลับสนิทจริงๆ ไม่มีทางเกร็งตัวเสียจนเขารู้สึกได้หรอก เมื่อกี้นี้พอเขาลองแตะต้องหล่อนในส่วนอื่นๆ หญิงสาวก็เกร็งมากยิ่งขึ้น แม้โดยรวมจะยังดูเหมือนนอนนิ่งก็ตาม นั่นทำให้เขาจับได้ว่าหล่อนไม่ได้นอนหลับสนิทอย่างที่แสดงออก

แม้คำตอบที่ได้รับจะเป็นความเงียบ ทว่าร่างกายเล็กบอบบางที่สั่นเทาน้อยๆ จนเดเมียนรู้สึกได้ก็ทำให้ชายหนุ่มคลี่ยิ้มเย็นชา ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดข้างแก้มของหญิงสาวที่แกล้งหลับ พลางเอ่ยขู่ลงไปอีกครั้งว่า “หรือจะต้องให้ฉันกระตุ้นเธอด้วยการจูบเธอก่อน เธอถึงจะกล้าลืมตา”

สิ้นคำพูดของเขา คนที่แกล้งนอนหลับอยู่นานก็ลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีแล้วมองเดเมียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวหากเดเมียนไม่สนใจ!

เวลาของความจริงมาถึงแล้ว...ทีนี้แหละเขาจะได้รู้เสียทีว่าทำไมเมื่อคืนนี้บนเตียงของเขาถึงมีร่างเปลือยเปล่าของหล่อนนอนรออยู่!

“เอาล่ะ...เธอคงพร้อมจะเจรจากับฉันได้แล้วสินะ” เดเมียนขยับกายยืนตรง สายตาของเขาจับจ้องคนที่นอนตัวสั่นเทาด้วยสายตาค้นหาและพร้อมจะจับผิดตลอดเวลา “ก่อนอื่นฉันอยากรู้ว่า...เธอเป็นใคร”

ในยามบ่าย ณ โรงแรมเพียร์สัน บัดนี้ต่างคลาคล่ำไปด้วยผู้คนโดยเฉพาะนักข่าวที่พร้อมใจพากันมางานแถลงข่าวฉาวของมหาเศรษฐีหนุ่มคนดังอย่างเดเมียน เพียร์สันกันถ้วนหน้า

เสียงฮือฮาเริ่มดังขึ้นเมื่อในที่สุดร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตรก็เดินเข้าไปในห้องที่ใช้จัดงานแถลงข่าวจากกรณีข่าวฉาวที่ครึกโครมตั้งแต่เมื่อวาน ช่วงหัวค่ำจนถึงเมื่อเช้านี้ เมื่อบุคคลในข่าวนั้นเป็นถึงเซเลบริตี้คนดังของสังคมนิวยอร์ก ล่าสุดมีข่าวว่าเขาคือคนรักของคุณหนูแคสแซนดร้า ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเวอร์รีนจนมีข่าวลือออกมาว่าทั้งสองคนกำลังจะหมั้นกันแล้วด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าเดเมียนจะแก้ข่าวฉาวโฉ่นี้ได้อย่างไร ซึ่งหากคำตอบของเขาไม่เป็นที่น่าพอใจ ไม่รู้เดเมียนจะถูกกระแสของสื่อวิพากษ์วิจารณ์ไปในทางเสียหายมาก แค่ไหน ซึ่งมันอาจจะส่งผลเสียให้กับธุรกิจของเขาก็เป็นได้ หากประธานบริหารซ้ำเป็นคนดังของสังคมจะมีข่าวฉาวเสียหายเช่นนี้ในการกระทำอันฉาวโฉ่ที่บ่งบอกว่าเขากำลังนอกใจคู่รักอย่างคุณหนูเวอร์รีน

แสงแฟลชกะพริบวูบวาบเมื่อบรรดาช่างภาพต่างกดชัตเตอร์กันระรัวแบบช็อตต่อช็อตไม่ยอมให้คลาดสายตาจากทุกสีหน้าและอิริยาบถของเดเมียนนับจากนี้ แล้วพลันเสียงของบรรดานักข่าวก็เงียบลงเมื่อเดเมียนยกมือขึ้นเป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนเงียบและสนใจเขาได้แล้ว