คฤหาสน์ตระกูลศิรันธนากร
น้ำหนึ่งมองไปยังบ้าน ไม่สิ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์หรือราชวังมากกว่าเพราะมันใหญ่โตแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน จู่ ๆ ชายหนุ่มก็พาเธอมาที่นี่ ทั้ง ๆ ที่เมื่อเช้าเขาพึ่งจะรุนแรงกับเธอจนระบมไปหมด แถมเขายังปล่อยในตัวเธอหลายต่อหลายครั้ง ถ้าเธอไม่ท้องอยู่แล้ว เธอคิดว่าคงจะท้องแน่ ๆ แต่ว่าป่านนี้เธอยังไม่ได้บอกเขาเรื่องท้องเสียที จะบอกก็มีเหตุขัดจังหวะ อีกทั้งตั้งแต่มาถึงที่นี่เขาก็เงียบและไม่คุยกับเธอสักคำเลย ทั้งที่เมื่อเช้ายังพูดคำหวานกับเธออยู่เลย แปลก แปลกมาก
“ที่นี่คือที่ไหนเหรอคะพี่พายุ”
ในที่สุดน้ำหนึ่งก็เลือกที่จะรวบรวมความกล้าแล้วถามออกไป หวังว่าเขาจะตอบเธอนะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป
“บ้านฉันเอง”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเรียบเฉยและสรรพนามการแทนตัวเองที่เปลี่ยนไปยิ่งทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกไม่ดีขึ้นไปอีก อีกทั้งสายตาที่มองเธอมา มันดูน่ากลัวอย่างไรไม่รู้
