น้ำหนึ่งเดินออกมาจากห้องอีกครั้งในตอนเช้าของอีกวันซึ่งบ้านนี้ไม่มีใครอยู่เลย ลุงกับป้าออกไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงกระดาษโน้ตที่ระบุข้อความสั้น ๆ เท่านั้นว่า...
‘รีบไปตามจิกลับมาได้แล้ว’
น้ำหนึ่งหยิบมันขึ้นมาอ่าน ก่อนร่างบางจะต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อคมสันได้โผล่พรวดเข้ามาอย่างไม่พูดไม่จาอะไร มาถึงก็บ่นเรื่องลุงกับป้าเธอยาวเหยียด
“ตามจิกลับ แหวะ ! ลูกตัวเองทำไมไม่ตามเองวะ มาใช้คนอื่นได้ไง ประสาท”
“เอาเถอะน่า อย่าว่าแกเลยสัน”
“ไม่ว่าได้ไงอะ ลูกตัวเองแท้ ๆ แต่มาใช้คนอื่น มันน่านัก” ยิ่งพูดคมสันก็ยิ่งโมโห โยนความผิดให้เพื่อนเขายังไม่พอ ยังจะต้องให้เพื่อนเขามารับภาระอะไรพวกนี้อีก
มันใช่เรื่องไหมเนี่ย !
“ไม่เป็นไร เราเต็มใจทำ ไปกันเถอะ”
“อีกแล้วนะ แสนดีอีกแล้ว” คมสันบ่นออกมาด้วยความระอา กระนั้นก็ยังคงจะเดินตามแผ่นหลังบางออกไปจากบ้าน เพื่อไปตามตัวจิกลับมารับโทษที่ตัวเองได้กระทำไว้
สองเพื่อนซี้เดิ
