ตอนที่ 25
หนูมลเดินคอตกกลับเข้าบ้านอย่าง งงๆ คิดอะไรไม่ตก มันยากนักที่เด็กขนาดหนูมลจะรับสภาพเหตุการณ์เช่นนี้ได้ กลับถึงห้องเด็กสาวก็ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงตัวเองอย่างไม่รู้ตัว.. หนูมลคิดไม่ตกเรื่องที่ต้องนอนกับเจ้าสม
เช้าวันนี้เป็นวันหยุด หนูมลกระวนกระวายใจ เดินมองแต่นาฬิกาอย่างจดจ่อ ใกล้เที่ยงหนูมลแต่งตัวอยู่ในชุดเดรสทรงเทนนิสสีเทาอ่อนเป็นชุดลำลองที่เธอชอบใส่อยู่กับบ้าน
เด็กสาวออกมายืนรออยู่ตรงจุดนัดพบ ชั่วครู่เจ้าสมก็เดินมาแต่ไกล
“คอยนานไหมจ๊ะหนูมล?” เจ้าสมพยายามดัดเสียงพูดอย่างแฝงนัยความหมาย หนูมลพยักหน้ารับอย่างเดียวไม่โต้ตอบ
“ไป..ไป..เราหาที่คุยกันดีกว่านะ” พูดจบเจ้าสมก็โบกมือเรียกรถแท็กซี่ที่วิ่งปราดไปมาหลายคันตามท้องถนน ไม่นานนักแท็กซี่คันหนึ่งก็เปิดไฟเลี้ยวซ้ายชะลอแล้วมาหยุดจอดตามมือเรียกของเจ้าสมทันที ช่างง่ายและรวดเร็วตามความต้องการที่มีอยู่ในตัวของเจ้าสมทันที
“ไปเซเว่นอินข
